Ένας χρόνος πέρασε ( μέρος Γ)
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 11/7/2020
Ας δούμε σήμερα, στον χρόνο που πέρασε, την αντιπολίτευση που άσκησαν οι λοιποί καππαδόκες της βουλής.
ΚΙΝΑΛ: Πάντως η Φωφώκα ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν θα φανταζόταν πως, όντας πια μιας κάποιας ηλικίας, θα γινόταν τόσο περιζήτητη νύφη. Να σφάζονται στην ποδιά της τέτοια παλικάρια κι εκείνη να τους τυρανά επί ένα ολόκληρο χρόνο.
Όμως, κατά τα φαινόμενα, τελικά απεφάσισε.
Και το όνομα αυτού: Κούλης.
Εδώ που τα λέμε, για μας τους απ' έξω, το πράγμα φαινόταν από καιρό. Γιατί ως γνωστόν, ένα απ' αυτά που δεν κρύβονται, είναι και ο έρωτας.
Και ο έρωτας των εναπομεινάντων στο ΠΑΣΟΚΟΚΙΝΑΛ προς την ΝουΔούλα, και η απέχθειά τους προς τους Συριζαίους, δεν κρυβόταν εδώ και καιρό.
Διότι, όπως είπε κι ο “γαμπρός” “τι διάολο, τόσα περάσαμε μαζί, θα τα ξεχάσουμε;”. Μαζί στα μνημόνια, μαζί στην κυβέρνηση Σαμαρά, μαζί στη Siemens, μαζί στην Novartis, σ' όλα τα δύσκολα μαζί. Τώρα θα χωρίσουμε;
Βέβαια, κάποιοι στον τάφο τους -λέγε με Ανδρέα Παπανδρέου, Γιώργο Γεννηματά κλπ- θα έχουν γυρίσει μπρούμυτα. Κάποτε δε, με τα αντιδεξιά σύνδρομα και με το “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” κάποιοι στο παρελθόν χτίσανε καριέρες και καριέρες.
Αλλά τι να γίνει; Ας όψεται αυτή η ρημάδα η πατρίδα που για να τη σώσουνε αναγκάζονται να κάνουν διαρκώς θυσίες.
Άλλωστε οι καιροί αλλάζουν και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους κι οι ζωντανοί με τους ζωντανούς.
Ελληνική Λύση (Βελόπουλος): Η άτυπη συγκυβέρνηση. Η εκτός ΝουΔού ακροδεξιά, που οπόταν χρειάστηκε φώναξε “παρόν” και βεβαίως είναι έτοιμη να βροντοφωνάξει “παρόν” και στο μέλλον.
Ο πρόεδρός της δε, στις εκπομπές του στην τηλεόραση, ανάμεσα στις κηραλοιφές, στα ματζούνια και στα εικονίσματα, ποτέ δεν παραλείπει να δίνει τις συμβουλές του στον “πρωθυπουργό μας”.
Μέρα 25 (Βαρουφάκης): Όντας κόμμα που η όποια δράση του περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στη βουλή -ομιλίες κι ανακοινώσεις- ίσως και καμιά δήλωση στην TV είναι πολύ εύκολο να παραμένει συνεπές στις αρχές του και στην εντός των τοιχών του κοινοβουλίου αριστερή -στα λόγια- αντιπολίτευση.
ΚΚΕ: Ο κυρ- Στρατής, ήταν παλιός αγωνιστής. Τον παλιό “καλό” καιρό, η Ασφάλεια στο χωριό του, την Αγιάσο, τον καλούσε συχνά- πυκνά για νουθεσίες. Εκείνος όμως, δεν ήταν απ' αυτούς που βάζουνε το κεφάλι κάτω και δεν μιλάνε. Μια φορά, δεν άντεξε, γυρίζει και λέει στον “διαφωτιστή του”:
- Ξερ'ς τι κάνιτι ουλ' σας; Είσαστι πάνου απ' ένα καζάν' με φαγί. Βαστούτε απ' ένα κουτάλ' κι τρώτι. Άλλους βαστά μιγάλου, άλλους μ'κρό κι άλλους ντιπ μ'κρό.
Ισάς ιδώ μέσα σας έχιν δωσ' κατ' κουταλέλια ντιπ μ'κρά.
Ι πουλύς ι κόσμους είνι δίπλα απ' του καζάν' και τρώει οτ' πεσ' από κάτου.
- Κι εσείς, του λέει ο αστυνόμος, τώρα τι θέλετε; Να πάρετε εσείς τα κουτάλια;
- Όοοχι, του λέει ο κυρ-Στρατής. Ιμείς θέλουμι να του γίρουμι του καζάν'. Να μη τρώει κανένας. Ύστιρα, βλέπουμι.
Θα με ρωτήσετε τώρα πώς το θυμήθηκα και σας το γράφω. Ε, να , έτσι μου' ρθε, εντελώς τυχαία.
Ανεβαίνοντας τον δρόμο προς το Καγιάνι υπάρχει ένα ξεχασμένο (;) πανό με το σύνθημα “ΚΚΕ: Η δύναμή σου την επόμενη μέρα.”
Τον χρόνο που μεσολάβησε από τις εκλογές, είναι αλήθεια, προσπάθηκε κάμποσες φορές να το αποδείξει.
Όμως, δύσκολα τα πράγματα. Η δεξιά με ένα θηριώδες ποσοστό της τάξης του 40% και βάλε, το ηθικό του κόσμου καταβαραθρωμένο, ο φασισμός να σηκώνει κεφάλι, ο κορωνοϊός να μας έχει μαντρώσει μέσα στα σπίτια μας και το λαϊκό κίνημα εξαφανισμένο.
Παρόλα αυτά προσπάθησε. Να βάλει κόντρα στα αντεργατικά νομοσχέδια, στάθηκε δίπλα σε γιατρούς και νοσηλευτές, ανέδειξε το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες, ξεσκέπασε τα νατοϊκά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες των λαών της Μεσογείου, προσπάθησε να μπει εμπόδιο στον εκφασισμό της κοινωνίας.
Πολλές, πάμπολλες οι ανάγκες αλλά μόνο του, με τον κόσμο μακριά του, είναι απολύτως βέβαιο ότι πολύ λίγα πράγματα μπορεί να καταφέρει.
Πόσο μάλλον να γύρει το καζάνι...