Πάντα η βλακεία είναι ανίκητη
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ Ε.ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 24/10/2020
Η TRT είναι μια ελληνική επιχείρηση,( Θεσσαλική ραδιοφωνία-Τηλεόραση), που εκτός των άλλων προβάλει και διαφημίσεις.
Μια απ’ αυτές, μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση, αν όχι οδυνηρή κατάπληξη. Προβάλει συνεχώς το «Πακέτο πίστης», που περιλαμβάνει τα εξής, με τις απαραίτητες επεξηγήσεις για όσους δεν καταλαβαίνουν:
1.- Φιαλίδιο με αγιασμένο νερό, από τον Ιορδάνη ποταμό, όπου βαφτίστηκε ο Χριστός μας.
2.- Φιαλίδιο με αγιασμένο λάδι, παραγόμενο από ελιές της Παλαιστίνης, όπου έζησε ο Χριστός μας.
3.- Φιαλίδιο με αγιασμένο θυμίαμα, από την χώρα όπου έζησε ο Χριστός μας.
4.- Φιαλίδιο με αγιασμένο χώμα της γης που περπάτησε ο Χριστός μας και
5.- Ξύλινο σταυρό, ομοίωμα εκείνου στον οποίο μαρτύρησε ο Χριστός μας. Όχι δεν λέει πως είναι από το τίμιο ξύλο της σταύρωσης.
Εκεί το σταματά.Η διαφήμιση προβάλλεται πολύ συχνά και δίνει τηλέφωνα και διεύθυνση, όπου μπορεί κανείς να βρει το «πακέτο πίστης», και φυσικά να «σωθεί», χρησιμοποιώντας το περιεχόμενό του . Π.χ. τρεις σταγόνες αγιασμένου νερού στα χέρια μας το πρωί κι αμέσως μετά την προσευχή μας και η μέρα θα κυλήσει τέλεια.
Όλη αυτή η ιστορία, όπως προβάλλεται από την TRT, αναδύει άρωμα ή μπόχα απάτης, όπως θέλετε το λέτε, και για το ότι προσπαθεί να πείσει όσους την παρακολουθούν ότι το «πακέτο πίστης», έχει θαυματουργικές ιδιότητες, και για το ότι όλα αυτά τα υλικά είναι εισαγόμενα και προφανώς βαρυνόμενα με έξοδα που αυξάνουν ή πολλαπλασιάζουν την τιμή του προϊόντος .
Και είμαι βέβαιος, ότι κανέναν εισαγγελέα ή αστυνομικό ή πολύ περισσότερο το περίφημο, αλλά εγκληματικά αδρανές ΕΣΡ, δεν έχει συγκινήσει ή τουλάχιστον δεν του έχει κινήσει την περιέργεια, ώστε να διατάξει μια έρευνα, για το πόση αλήθεια, από πάσης πλευράς, περιέχει αυτή η διαφήμιση. Που ενδεχομένως να μας σώζει και από τον κορωνοϊό, αν ακολουθήσουμε τις οδηγίες της.
Αλλά τι να περιμένεις από κρατικά όργανα, που συνωστίζονται να ασπασθούν την δεξιά, κάθε ρασοφόρου, που παριστάνει τον εκπρόσωπο του θεού επί της γης, ή του δικαστή που και σήμερα ακόμα εκπλήσσεται, όταν ο μάρτυρας στο ακροατήριο, του ζητά να μην ορκισθεί στο ευαγγέλιο, αλλά να διαβεβαιώσει στην τιμή και την υπόληψή του. Την ίδια στιγμή που θεωρεί εντελώς νόμιμο και κανονικό να μην «θέτει επί του Ευαγγελίου» την παλάμη του όποιος ιερωμένος τύχει να κληθεί στο Δικαστήριο.
Πανηγυρίζουμε και καλά κάνουμε, για την απόφαση του τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που χαρακτήρισε το απόστημα της Χ.Α. εγκληματική οργάνωση, αλλά δεν λέμε τίποτα για τον πρωτοδίκη της Κέρκυρας, που αθώωσε τον μητροπολίτη για τις παραβάσεις του νόμου περί κορωνοϊού, που επιτέλεσε.
Τον πρωτοδίκη που για τα ίδια αδικήματα, στην ίδια δίκη, καταδίκασε, έστω και με αναστολή, τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και τον τελετάρχη της εορτής. Ίσως επειδή αυτοί δεν έχουν την δυνατότητα ούτε να συγχωρήσουν τα αμαρτήματά του, είτε να τον κατευθύνουν στον Παράδεισο μετά, την επί της γης, εκπλήρωση της αποστολής του.
Και για όσους αμφιβάλουν, ότι πέρα από το αξίωμα «η βλακεία είναι ακατανίκητη», που αφορά βέβαια όσους πιστεύουν στις θαυματουργικές ιδιότητες των «πακέτων πίστης» ή στην ανάγνωση και μελέτη των «χειρογράφων επιστολών του Χριστού», υπάρχει και το άλλο αξίωμα, που επιμένει πως «απατεώνες δεν θα υπήρχαν, αν δεν υπήρχαν οι ηλίθιοι».
Παράλληλα όμως λειτουργεί και η, από μικρής ηλικίας, ενστάλαξη στις ψυχές μας της βεβαιότητας , ότι κάθε μας σκέψη, πράξη ή ενέργεια, καταγράφεται και βεβαίως αποτιμάται, όταν επέλθει η στιγμή από τον πανάγαθο, αδέκαστο και κυρίως φιλάνθρωπο Κριτή, που θα μας αποδώσει τα οφειλόμενα.
Κι’ αυτό αποτελεί την εσαεί, επί γης, δουλεία μας.