Καλή χρονιά
Γράφει ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΛΑΡΓΑΛΗΣ*
Δημοσίευση 13/1/2021
Οι δάσκαλοι κι οι μαθητές έχουν το πλεονέκτημα να λένε δυο φορές τον χρόνο Καλή Χρονιά. Στις αρχές του χρόνου και τον Σεπτέμβρη που ανοίγουν τα σχολεία. Φέτος η ανταλλαγή ευχών για «Καλή χρονιά», στα Δημοτική σχολεία, ειπώθηκε τρεις φορές, μέχρι στιγμής. Τον Σεπτέμβρη στο άνοιγμα των σχολείων, τον Νοέμβρη με την αρχή της τηλεκπαίδευσης και τώρα για την επανεκκίνηση των σχολείων με παρουσία μαθητών και δασκάλων.
Οι μαθητές που έχουν δυσκολευτεί και μπερδευτεί περισσότερο από όλους είναι αυτοί της Πρώτης τάξης του Δημοτικού. Πέρσι δεν πρόφθασαν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση τους στο νηπιαγωγείο, έστω κι αν λέμε ότι δεν υπάρχουν διακριτά μαθήματα και ύλη στο Νηπιαγωγείο. Πραγματοποιείται όμως κοινωνικοποίηση των μικρών μαθητών, λειτουργεί το ομαδικό πνεύμα, η συνεργασία, αναπτύσσεται η δημιουργικότητα. Ασκούνται στην πρώτη γραφή κι αρίθμηση, συμμετέχουν στις ποικίλες δραστηριότητες, πολλές από τις οποίες πραγματοποιούνται προς το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Τον Σεπτέμβρη βρέθηκαν σε νέο σχολικό περιβάλλον. Άγνωστο· άλλο κτίριο, πολλές αίθουσες και αυλή – όπου υπάρχει – πολλοί/ές δάσκαλοι και δασκάλες, ακόμα περισσότεροι μαθητές/τριες. Δεν μπόρεσαν να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά στα πρόσωπα των συμμαθητών τους και της δασκάλας, γιατί τα έκρυβε η μάσκα. Τον Νοέμβρη έγινε νέα δεύτερη αρχή, με μαθήματα μπροστά από μια άψυχη οθόνη. Όλοι, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί μπροστά σε νέες προκλήσεις. Πώς θα διαχειριστούν οι γονείς τον νέο τρόπο εκπαίδευσης; Πρέπει να είναι κάποιος μεγάλος στο σπίτι, φθάνουν οι συσκευές για όλα τα μέλη της οικογένειας, πώς θα υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας;
Η Πρώτη κι η Δευτέρα Δημοτικού είναι τάξεις στις οποίες χρειάζεται πολλή υπομονή και επιμονή, ώστε να αποκτήσουν οι μαθητές βασικές σχολικές και μορφωτικές γνώσεις. Μετά την τηλεκπαίδευση, το απόγευμα, έπρεπε να συνεχίσουν το μάθημα οι γονείς. Όμως οι ώρες 2:10 μέχρι τις 5:20 ήταν δύσκολες ώρες, γιατί τότε ξεκουράζονται τα μικρά παιδιά. Η εξεύρεση χρόνου ήταν προβληματική, γιατί ο καθένας είχε τις ιδιαιτερότητές του στην οικογένεια και όλοι μαζί τα προβλήματα της οικογένειας και αυτά που δημιούργησε η καραντίνα. Ένα ιδιαίτερο σημείο ήταν αυτό της συμπλήρωσης του μαθήματος όταν αυτό διακοπτόταν, λόγω αποσυνδέσεων, κακού ήχου και εικόνας. Τα μικρά παιδιά ένιωθαν άσχημα, συμπέραναν ότι δεν μπορούν, ότι φταίνε αυτά, οι γονείς τους, ο υπολογιστής τους. Έτσι βίωναν απογοήτευση, υπήρξαν περιπτώσεις που κάποιοι μαθητές έκλαψαν.
Πίσω από τα νούμερα· των υπολογιστών ή τάμπλετ, τις συνδέσεις, υπήρξε κι η ψυχή των μικρών παιδιών, που πάνω της χτύπησε το ψηφιακό μάθημα. Τώρα όλοι ξαναλένε «καλή χρονιά». Άμποτε να γίνει, αλλά χρειάζεται πολλή βοήθεια από όλους, ειδικά από το υπουργείο Παιδείας. Θα τη δώσει;
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας