ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Ο αυταρχισμός συσσωρεύει την έμφυλη βία από την πλευρά του κράτους»
Η δημοσιογράφος Μ. Λούκα με αφορμή το νέο της βιβλίο σχολιάζει την επικαιρότητα
Γράφει η ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ Δημοσίευση 9/3/2021
«Αν δεν τον σκότωνα, θα με βίαζε. Εμένα. Την Ελένη. Όπως βιάζουν καθημερινά χιλιάδες γυναίκες που παγώνουν και δεν αντιδρούν. Ο φόβος σε παγώνει, είναι σαν να σβήνει ένα κερί μέσα σου, δεν μπορείς να δώσεις κίνηση στο σώμα σου, όλα σου τα όργανα έχουν νεκρώσει. Γίνεσαι αιχμάλωτη, γιατί ο πόλεμος διεξάγεται πάνω στο σώμα σου, πάνω στην επιθυμία σου και στο μυαλό σου. Είσαι ηττημένη.»
Σχεδόν όλες οι γυναίκες στη φυλακή είχαν σημαδευτεί από έναν άντρα, διαπίστωσε το 2018, η δημοσιογράφος και σεναριογράφος Μαρία Λούκα παρακολουθώντας την υπόθεση γυναίκας που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης, γιατί μαχαίρωσε έναν επίδοξο βιαστή. Η ιστορία αυτή, η έρευνα που ακολούθησε ήταν ο λόγος για τον οποίο άρχισε να γράφει το βιβλίο της «Μια γυναίκα απολογείται» από τις εκδόσεις Τόπος, το οποίο κυκλοφορεί από χτες 8 Μάρτη, Ημέρα των Γυναικών.
Με αφορμή το βιβλίο της και την επικαιρότητα που παρακολουθεί καθημερινά στην Αθήνα, από τη διαχείριση της πανδημίας έως το ελληνικό #metoo και τις απόπειρες φίμωσης δημοσιογράφων και τις επιθέσεις, κατά της Δημοκρατίας, εν τέλει, η Μ. Λούκα μίλησε στο ρ/σ του «Ν» στους 99 στα fm και την εκπομπή «Ανθέων 99».
Το «Μια γυναίκα απολογείται» είναι μια νουβέλα εμπνευσμένη από αληθινές ιστορίες κακοποιημένων γυναικών. Γυναικών που κακοποιούνται πίσω από τις πόρτες του «καθαγιασμένου» οικογενειακού θεσμού, που θάβουν την επιθυμία τους για ζωή κάτω από μελανιασμένες στρώσεις δέρματος, που αντιμετωπίζουν το αδιέξοδο της δικαιοσύνης επειδή πάντα φταίνε, που βιάζονται και δεν τις πιστεύουν ή που αμύνονται και τις τιμωρούν. Γυναίκες σε αέναη απολογία στο δικαστήριο της πατριαρχίας που αρθρώνουν τη φωνή τους ώστε να σταματήσει κάποτε η κοινωνία να αντιστρέφει τις ευθύνες και να ενοχοποιεί τα θύματα.
Στο Επίμετρό της, στο τέλος του κειμένου, η συγγραφέας αναπτύσσει την έμπνευση και τα γεγονότα που οδήγησαν στη γραφή αυτής της νουβέλας. Στο τέλος, επίσης, παρατίθεται μικρό γλωσσάρι όρων καθώς και κατάλογος με φορείς και σύγχρονες φεμινιστικές συλλογικότητες στην Ελλάδα.
Με αφορμή την καταστολή που διέρρευσε από μαρτυρίες και βίντεο από τη Νέα Σμύρνη την περασμένη Κυριακή, η Μαρία Λούκα εξήγησε ότι η έμφυλη βία από πλευράς κράτους αποτυπώνεται και στον αυταρχισμό της αστυνομίας, στις επιθέσεις κατά δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ, στα άκρως σεξιστικά σχόλια που ακούν γυναίκες δημοσιογράφοι περνώντας ανάμεσα σε διμοιρίες προσπαθώντας να κάνουν απλά τη δουλειά τους.
Το κίνημα #metoo στην Ελλάδα έχει αναζωπυρώσει για τη Μαρία Λούκα το ενδιαφέρον για τα γυναικεία δικαιώματα, τη συζήτηση για τον βιασμό, ενώ προσφέρει πολλές ταυτίσεις και προβολές σε όσες ακούν εκείνες που μοιράζονται τα βιώματά τους, σημειώνοντας χαρακτηριστικά «Να πιστέψουμε η μία την άλλη». Από την άλλη για τη δημοσιογράφο και συγγραφέα ο Αλέξης Κούγιας που έχει αναλάβει την υπερασπιστική γραμμή του Λιγνάδη αποτυπώνει το ακραίο, ασύστολο victim blaiming, την ενοχοποίηση του θύματος δηλαδή, ενώ όλη η ρητορική Κούγια είναι ο λόγος για τον οποίο πολλές γυναίκες επιζώσες έμφυλης βίας δεν έχουν καταγγείλει περιστατικά κακοποίησης.
«Ήρθε η ώρα να πούμε ως ΕΔΩ».
Μπορείτε να ακούσετε ΟΛΗ τη συνέντευξη:
Η Μ. Λούκα
Η Μαρία Λούκα είναι δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Έχει αναλάβει το σενάριο και την αρχισυνταξία σε ντοκιμαντέρ για λογαριασμό του Cosmote History, της ΕΡΤ, του Vice Greece και ανεξάρτητων παραγωγών. Ως δημοσιογράφος και αρθρογράφος, με εξειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα, την ακροδεξιά βία και τον κρατικό αυταρχισμό, το προσφυγικό ζήτημα και τα θέματα έμφυλης βίας, έχει συνεργαστεί με ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα («Έψιλον» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, ΒΗΜΑgazino, Vice, protagon, Inside Story, Popaganda).
Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων και σεμιναρίων πάνω σε θέματα του ερευνητικού και θεωρητικού της ενδιαφέροντος. Το 2013 βραβεύτηκε για τη δουλειά της με το Δημοσιογραφικό Βραβείο «Ελένη Βλάχου», το 2018 με το Migration Media Award, έχει προταθεί τέσσερις φορές για το European Press Prize και το 2020 ήταν μέλος της διεθνούς επιτροπής αξιολόγησης.
Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή των βιβλίων, Zak/ Zackie Oh (συνέκδοση εκδόσεις Ροδακιό και Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), Μια άλλη ζωή: Ανθρώπινες ροές/Άγνωστες οδύσσειες (εκδόσεις Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης) και στον τόμο Λεξικό λογοκρισίας στην Ελλάδα (εκδόσεις Καστανιώτη).