Αριθμοί και πραγματικότητα
Γράφει ο: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΛΑΡΓΑΛΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 10/1/2022
Ανοίξαμε, κι όποιον βρει ο κορονοϊός. Αυτό μπορούσε να είναι το σύνθημα του υπουργείου Παιδείας για το άνοιγμα χωρίς επιπλέον, ιδιαίτερα και αναγκαία μέτρα προστασίας. Σίγουρα, σε όλες τις περιπτώσεις, τα σχολεία πρέπει να παραμένουν ανοιχτά, να λειτουργούν. Όμως στις παρούσες συνθήκες, με την ταχύτατη εξάπλωση του υιού, έπρεπε να ληφθούν πρόσθετα μέτρα. Και κατά τη γνώμη μου την τελευταία βδομάδα, πριν τις διακοπές και την πρώτη του νέου έτους τα σχολεία έπρεπε να παραμείνουν κλειστά. Για να αποφευχθεί ο συνωστισμός, οι συναντήσεις οι συναναστροφές των μαθητών, με τις αντίστοιχες επιστροφές στο σπίτι. Γιατί διανύουμε μια φορτισμένη υιικά περίοδο, με έξαρση κρουσμάτων.
Να θυμίσουμε ότι το προσωπικό καθαριότητας των σχολείων, η πλειοψηφία των εργαζομένων, εργάζεται μόνο για τρεις ώρες. Δυο σημαντικά μέτρα μπορούσαν να ληφθούν. Να ελαττωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα· δεν μπορεί να γίνεται μάθημα σε τμήματα 20, 22, 24 και άνω μαθητών όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. Αλλά και στα εργαστήρια των Επαγγελματικών Λυκείων ο αριθμός των μαθητών είναι μεγάλος σε σχέση με τα τετραγωνικά των εργαστηρίων. Και να προσληφθούν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί για να «σπάσουν», να χωριστούν, τα τμήματα. Ούτε άλλαξε το μέτρο ότι για να κλείσει κάποιο τμήμα πρέπει να έχουν να είναι θετικοί οι μισοί μαθητές συν ένας. Σε αυτό το μέτρο την απάντηση και λύση έχουν δώσει οι γονείς των μαθητών. Τι κάνουν; Μόλις παρουσιαστούν κάποια κρούσματα στο τμήμα δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Γιατί δεν παίζουν με την υγεία των παιδιών, τη δική τους και ειδικά των ηλικιωμένων συγγενών, παππούδων και γιαγιάδων. Τα υπουργεία Παιδείας και Υγείας θέλουν να δείξουν ότι όλα βαίνουν καλώς.
Τι ανακοινώνεται, τι ακούμε, κάθε φορά που εξαγγέλλονται νέα μέτρα; Νούμερα, διάφοροι αριθμοί κι άλλους τόσους εντοπίζουμε εμείς στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Τα νέα κρούσματα, οι εμβολιασμοί, οι νοσηλευόμενοι στις ΜΕΘ, οι νεκροί. Οι περισσότερο σκληροί αριθμοί είναι αυτοί των νεκρών. Γιατί κάθε αριθμός αντιπροσωπεύει έναν συνάνθρωπό μας που δεν θα τον ξαναδούν οι δικοί του. Ο καθένας μας το νιώθει αυτό όταν πληροφορηθεί τον θάνατο κάποιου γνωστού, συναδέλφου, συγγενή, φίλου. Ξέρει ότι δεν θα ξαναδεί τη μορφή του, δεν θα του μιλήσει στο τηλέφωνο.
Στο παρελθόν πενθήσαμε ως χώρα για απώλειες ανθρώπινων ζωών από φυσικές καταστροφές και καλά κάναμε· πρέπει η μνήμη να μας τους θυμίζει. Τώρα που έχουμε είκοσι ένα χιλιάδες νεκρούς γιατί δεν τους πενθούμε συλλογικά, οι επίσημοι φορείς; Γιατί δεν γίνεται κάποια αναφορά μνήμης;
Εκείνο που χρειάζεται, ας το πούμε άλλη μια φορά, είναι η ενίσχυση της υγειονομικής περίθαλψης, του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Πρέπει να προσληφθούν, έστω και τώρα, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η πανδημία; Στα δυο προηγούμενα χρόνια μπορούσε να δρομολογηθεί η ίδρυση νέων ΜΕΘ. Αλλά η κυβέρνηση, οι διάφοροι υπουργοί, έκριναν ότι δεν χρειαζόμαστε. Κάποιοι είπαν τι θα τις κάνουμε μετά! Τώρα που δημοσιοποιήθηκε η μελέτη για τη συμβολή των ΜΕΘ κάνουν πως δεν άκουσαν και δεν γνωρίζουν ποιος παρέλαβε τη μελέτη. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό δεν αντέχουν άλλο. Για δυο χρόνια εργάζονται διαρκώς, σε δύσκολες συνθήκες.
Διαπιστώνουμε ότι δεν υπολογίζεται τόσο η ανθρώπινη ζωή. Πρώτα μπαίνει η οικονομία, το χρήμα και με βάσει αυτό παίρνονται αποφάσεις. Οι οποίες είναι πολιτικές, αρκετές φορές δεν τις έχουν εισηγηθεί οι υγειονομικοί και οι αντίστοιχες επιτροπές. Πολλές φορές ανακοινώνεται μια απόφαση και μετά ακολουθεί η εισήγηση, αν υπάρξει. Τα μέσα ενημέρωσης έχουν εξαγοραστεί, εκτός ελαχίστων, με τα λεφτά της λίστας Πέτσα και άλλων παροχών κι όλα πάνε καλά. Δεν ξέρουν ότι η αποτίμηση, ο απολογισμός ο χαρακτηρισμός των ενημερωτικών μέσων και των δημοσιογράφων γίνεται στο μέλλον; Εσείς, αν είχατε ηλικιωμένους στο σπίτι, γνωρίζετε ότι στην τάξη του παιδιού σας υπάρχουν κρούσματα θα το στέλνατε στο σχολείο; Τι θα βάζατε ως προτεραιότητα, κάποιες μέρες μάθημα ή την υγεία των ανθρώπων σας;