Να δυναμώσει τώρα η λαϊκή πάλη, μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις
Γράφει η ΝΙΚΗ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗ*
Δημοσίευση 13/5/2022
Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση μαίνεται στην Ουκρανία και οι επιπτώσεις του πολέμου γίνονται διαρκώς εντονότερες. Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης της ΝΔ για την εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν, είναι ότι η συμμετοχή στους επικίνδυνους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς είναι προς το καλό μας αφού «εξασφαλίζει τη συνοχή του ΝΑΤΟ», «υπηρετεί την ασφάλεια της χώρας» και «θωρακίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα».
Αυτή η άποψη, που δεν είναι μόνο της σημερινής κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων, αναμασιέται και αναπαράγεται σε όλες της τις εκφάνσεις από όλα σχεδόν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Και ενώ πολλή ώρα διαθέτουν για να μας πείσουν για όλα τα παραπάνω, για να μας πείσουν για την αναγκαιότητα επέκτασης της λεγόμενης «εταιρικής αμυντικής σχέσης και συνεργασίας ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ», να μας πείσουν να δεχτούμε να αποτελεί η χώρα μας απέραντο ΝΑΤΟικό ορμητήριο,δε διέθεσαν ούτε πέντε λεπτά για να σχολιάσουν έστω τυπικά την ολοκλήρωση της άσκησης των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων «Γαλάζια Πατρίδα 2022».
Είναι η άσκηση, που μέσα στον Απρίλη, συμπεριλάμβανε πρόβα κατάληψης νησίδας από τουρκικές ένοπλες δυνάμειςυπό το βλέμμα των ΝΑΤΟικών ταυτόχρονα με το ρεκόρ παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου.
Την άσκηση αυτή τη σχεδίασε η Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας και υλοποιήθηκε στον Εύξεινο Πόντο, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με τη συμμετοχή 122 πλοίων (ανάμεσά τους 25 αποβατικών), 41 αεροσκαφών και 12 χιλιάδων προσωπικού (ανάμεσά τους μονάδες πεζοναυτών και τμήματα αμφίβιας επίθεσης).
Στην τελική φάση της άσκησης, που έγινε στον κόλπο του Ακσάζ, απέναντι από τη Ρόδο, στις 21/4, συμμετείχαν ως παρατηρητές ακόλουθοι Αμυνας ή Ναυτικοί Ακόλουθοι από ΗΠΑ, και άλλες 13 χώρες ενώ συμμετείχε και ο «Ακόλουθος Άμυνας» του ψευδοκράτους.
Οι ανωτέρω παρακολούθησαν κατάληψη μικρονησίδας από βατραχανθρώπους και από αεροκίνητα και αερομεταφερόμενα τμήματα. Το σενάριο προέβλεπε ναυτικό αποκλεισμό του νησιού και προσβολή στόχων τόσο από τα πλοία όσο και από τα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας. Ακολούθησε αποβατική και αεροαποβατική ενέργεια με στόχο τη δημιουργία προγεφυρωμάτων που οδήγησαν στην καθολική κατάληψη του νησιού.
Αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που, όπως δείχνουν και οι επανειλημμένες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και του ίδιου του Προέδρου Ερντογάν, η τουρκική αστική τάξη θέτει επιτακτικά ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, συνδέοντάς το μάλιστα ευθέως με την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά.
Οι τουρκικές διεκδικήσεις αποκτούν «νέο αέρα» στο φόντο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, που κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη «διασφάλισης της ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή, προφανώς και με τα ανάλογα «ανταλλάγματα».
Συνεπώς μόνο ανησυχία μπορούν να γεννάνε οι όλο και πιο συχνές αναφορές κυβερνητικών στελεχών για «ΝΑΤΟικό έδαφος», αλλά και οι πληροφορίες που επιμένουν ότι παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις, οπλισμός κρίσιμος για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου ετοιμάζεται να κατευθυνθεί προς το μέτωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τη Ρωσία, για να στηρίξει τα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Τέτοιοι εγγυητές της ασφάλειας της χώρας μας είναι το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί.
Που μετά από δυόμιση μήνες πολέμου, έχουμε ρεκόρ υπερπτήσεων και παραβιάσεων ελληνικού εναέριου χώρου. Που υπό το βλέμμα (άρα και τη στήριξη) των ΝΑΤΟικών γίνονται ασκήσεις της Τουρκίας, με σενάρια απόβασης και κατάληψης νησίδας. Που ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας δηλώνει ότι «δεν είναι καλή εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ».
Μέσα σε αυτές τις εξελίξεις, είναι θλιβερή και απελπισμένη η προσπάθεια ορισμένων από το ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο, να βρουν «ανίερες συμμαχίες» ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη ΝΔ, με πρακτικές δανεικές από το ΠΑΣΟΚ (με το οποίο δε σταμάτησαν ποτέ να χαριεντίζονται).
Φανερώνει την αγωνία τους, που προκύπτει από την αδυναμία εγκλωβισμού κόσμου που τους ακολουθούσε, και τους είδε όχι μόνο να χειροκροτούν αγκαζέ το Ζελένσκι και τους ΝΑΖΙ του τάγματος Αζόφ (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και να προασπίζονται τη συμφωνία για τις βάσεις (και με άλλα επικίνδυνα ανταλλάγματα) που ψηφίστηκε στη βουλή και οι ίδιοι εγκαινίασαν με το στρατηγικό διάλογο με τις ΗΠΑ, όταν ήταν κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ.
Εν κατακλείδι: Υπηρετεί τελικά η πολύμορφη εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία τη ασφάλεια της χώρας μας και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ή εγκυμονεί κινδύνους πιο άμεσης εμπλοκής σε μια πιο γενικευμένη πολεμική ανάφλεξη;
Μήπως στο όνομα της «συνοχής του ΝΑΤΟ» βρίσκεται και «ευκαιρία» να προωθηθεί η επικίνδυνη συνδιαχείριση – συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο;
Αποτελεί τελικά το ΝΑΤΟ σανίδα προστασίας για το λαό της χώρας μας; Ή μήπως τελικά συνιστά απειλή;
Η μόνη ουσιαστική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είναι η πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από αυτόν, για το κλείσιμο όλων των βάσεων, για την αποδέσμευση της χώρας μας από τις συμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ. Είναι η πάλη για μέτρα προστασίας του λαϊκού εισοδήματος ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική των πράσινων μπίζνες, την οποία υλοποιούν και ασπάζονται όλα τα αστικά κόμματα.
Είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ, που δίνει όλες τις δυνάμεις του σε αυτή την πάλη και έχει ρεαλιστική πρόταση διεξόδου, έξω από τα ασφυκτικά όρια που θέτει το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Γι’ αυτό ο λαός μας δεν πρέπει να αφήσει αυτή τη επικίνδυνη πολιτική σε χλωρό κλαρί καθώς έχει τη δύναμη να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να συμβάλει ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική ειρήνη, τη φιλία, την αλληλεγγύη, τις σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλους λαούς.
