Μάθε να κοιτάς!
Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΤΑΤΖΗ
Δημοσίευση 2/7/2022
Καλλονή καταμεσήμερο Ιουλίου. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν.
Η άσφαλτος καίει και ο δρόμος είναι γεμάτος κίνηση. Κάπου ανάμεσα στα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα με τους πεινασμένους οδηγούς και εγώ με ανοιχτά και τα δύο παράθυρα χαζεύω το παρκάκι για λίγα λεπτά μέχρι να ξεμπλοκάρει η κυκλοφορία.
Το μικροσκοπικό πάρκο. Κάτι παραπάνω από αναγκαίο για την ψυχική αποφόρτιση της Καλλονής θα έλεγα και εντελώς τυχαία τις είδα.
Είχαν τα καρεκλάκια τους βγαλμένα στο σκιερό πεζοδρόμιο, φορούσαν τις δροσερές ρομπίτσες τους τις χρωματιστές και χωρίς καμία βιασύνη συζητούσαν.
Απόλυτα απορροφημένες η μία από την άλλη. Ήρεμες και όμορφες μέσα στη δική τους χρονοκάψουλα στο ολόδικό τους σύμπαν. Εκεί που η Καλλονή έχει ακόμη γεφύρια τοξωτά και το ποτάμι της ασφάλτου είναι ο Αχέρων με τις νεροχελώνες και τα βατράχια να κάνουν πάρτι στις διάσπαρτες νερολακούβες του.
Οι κυρίες της Καλλονής που δεν απαρνούνται στιγμή την κοκεταρία τους συνεχίζουν αμέριμνες τις κουβέντες τους μπρος απτά πέτρινα σπίτια τους. Χαρακτηριστικά δίπατα με τις κεραμένιες λεπτομέρειες να στολίζουν και να λειτουργούν ως πρώιμα αντισεισμικά, πολύ πριν ξεκινήσει ο Παπαδάκης τα νέα του Αντέννα.
Ο ήχος της πρώτης κόρνας έρχεται να με επαναφέρει στο διαρκές πολύβουο γεμάτο ζωή σήμερα που όσο κι αν απέχει από το χθες πάντα θα κρατά αυτές τις μικρές εκπλήξεις που θα δικαιολογούν το όνομα της.
Καλλονή. Ξάφνου ένας πελαργός πετά σε απόσταση αναπνοής από δίπλα σου. Ένας έφηβος με το ωραιότερο άλογο που'χεις δει προβαίνει βιαστικά απτό χωματόδρομο. Οι πιο αεικίνητες γιαγιάδες που έχεις συναντήσει ποτέ στη ζωή σου επιμένουν την Καλημέρα να στην κερνούν γενναιόδωρα με χαμόγελο.
Ξεκίνησα πάλι να οδηγώ με κατεύθυνση το σπίτι. Πιο ανάλαφρη αυτή τη φορά πατάω το ραδιόφωνο σαν να είμαι σε εκδρομή. Η μελωδία απλώνεται και μου κλείνει το μάτι." ... κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά, μέσα απτή δικιά σου τη μάτια, μέσα απτή δικιά σου τη ματιά ".
Χαμογελάω είμαι ήδη σπίτι μου.