Δήμος και Περιφέρεια «ξέχασαν» την επέτειο απελευθέρωσης της Μυτιλήνης
Τους 42 εκτελεσμένους από τους Ναζί κατακτητές στα Τσαμάκια τίμησαν τα μέλη της ομάδας πολιτών «Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας»
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 18/9/2022
Ένα ορόσημο ιστορικής μνήμης και πάνω από όλα τιμής για τους 42 ήρωες που εκτελέστηκαν στα Τσαμακια «ξέχασαν» Δήμος και Περιφέρεια καθώς δεν διοργάνωσαν ούτε μία εκδήλωση απότισης φόρου τιμής. Μόνο τα μέλη της δραστήριας ομάδας «Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας» Γιώργος Γαλέτσας, Δημήτρης Μπουρνούς και Απόστολος Κομνηνάκας βρέθηκαν στο μνημείο των εκτελεσμένων από τους Ναζί κατακτητές καταθέτοντας στεφάνι τιμώντας τους πατριώτες που έπεσαν υπερ πατρίδος. Να σημειωθεί, ότι μπροστά στο μνημείο από τη μεριά του δρόμου έχει τοποθετηθεί μια τσιμεντένια κολώνα και μεταλλικό κυτίο που περιέχει κεντρικούς πίνακες ηλεκτροδότησης κρύβοντας την ορατότητα του μνημείου από το δρόμο. Παρά τις αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες του Συλλόγου προς το Δήμο Μυτιλήνης για απομάκρυνση όλων αυτών που κρύβουν το μνημείο, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία απολύτως ενέργεια.
«Δεν θέλουν να θυμούνται, να γνωρίζουν, να τιμούν αυτούς που έφεραν τη λεφτεριά. Αυτός είναι ο σημαντικός λόγος σε καθετί που προσπαθεί να απαξιώσει ιστορικά γεγονότα. Η Ιστορία, όμως, έχει γραφτεί» σημείωνε στο «Ν» μέλος της ομάδας πολιτών.
Συμβάλοντας στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης δημοσιεύουμε την ιστορική αναφορά των «Φίλων Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας» για την διαδικασία των εκτελέσεων.
Στην διάρκεια των 40 μηνών της γερμανικής κατοχής στο νησί, (4 Μαΐου 1941-10 Σεπτεμβρίου 1944) πραγματοποιήθηκαν 17 επίσημες εκτελέσεις με 42 θύματα. Οι τρεις πρώτες εκτελέσεις- με τρία θύματα-θα γίνουν στη θέση Μπλόκια . Χερσαία ζώνη - στα όρια του τότε αστικού οικισμού της πόλεως Μυτιλήνης, μπροστά και μετά τον παραλιακό δρόμο, που άρχιζε από το ξενοδοχείο Blue See και έφθανε ως το λιμενοβραχίονα.
Πήρε την ονομασία του από τα μπλόκια που είχαν τοποθετηθεί στο χώρο αυτό στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ώστε να συντελεστεί η επέκταση του. Επειδή όμως ο χώρος εκτέλεσης είχε οπτική επαφή από το παλιό λιμάνι - σήμερα εσωτερικός λιμένας- με πρώτους αυτόπτες μάρτυρες τους ψαράδες που κατέβαιναν αχάραγα για να πιάσουν δουλειά, ο χώρος εκτελέσεων μετακόμισε στα Τσαμάκια. Εδώ θα γίνουν οι 14 επόμενες ομαδικές εκτελέσεις με 39 θύματα.
Όλες οι εκτελέσεις θα γίνουν χαράματα. Η πομπή της εκτέλεσης ξεκινά πάντοτε από την επιταγμένη βίλα Ηλιόπουλου, έδρα της Γκεστάμπο στη Σουράδα, με την ακόλουθη διάταξη.
Προπορεύεται ο «χάρος», μικρό αυτοκίνητο που είχε μέσα αναμμένο λαδοφάναρο, σαν αυτό που τοποθετούν στους τάφους των πεθαμένων. Πίσω του το αυτοκίνητο που μεταφέρει τους αξιωματικούς φρουράς και εκτέλεσης, η κλούβα με τους μελλοθανάτους και την τετραμελή φρουρά τους και στο τέλος καμιόνι με την στρατιωτική φρουρά και την 10μελή ομάδα εκτέλεσης.
Όταν η πομπή με τους μελλοθανάτους θα φθάσει στο χώρο της εκτέλεσης, αν αυτός ήταν τα Μπλόκια, ο μελλοθάνατος θα δεθεί σε ξύλινο πλαίσιο, που προηγούμενα έχει πακτωθεί, θα του φορέσουν κουκούλα και θα εκτελεσθεί από δεκαμελές απόσπασμα. Μοναδικό ντοκουμέντο - εικόνα είναι η φωτογράφηση της 3ης εκτέλεσης του Ψάνη Παναγιώτη, από γερμανό αξιωματικό, που για πρώτη δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «Λεσβιακός Κήρυξ» το 1959.
Αν η εκτέλεση ήταν στα Τσαμάκια, οι μελλοθάνατοι θα δεθούν με σχοινί στα πεύκα και αφού τους φορέσουν κουκούλα θα τους εκτελέσουν με ριπές οπλοπολυβόλων.
Σε κάθε περίπτωση η αυλαία της εκτέλεσης κλείνει με την χαριστική βολή, που δίνεται σε κάθε εκτελεσμένο πατριώτη από τον αξιωματικό του εκτελεστικού αποσπάσματος.