Ιησούς Χριστός: ξένος και αλήτης, φυγάς και μετανάστης. Με αφορμή το ναυάγιο στη Θερμή και τον σεισμό στην Τουρκία
Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 8/2/2023
Με αφορμή το ναυάγιο με μετανάστες στη Θερμή, αλλά και τον σεισμό στην Τουρκία, φίλος με ενημέρωσε πως στα «φεϊσμπούκια», αρκετοί «εθνοπατέρες» και «ορθοδοξοπατέρες» ξερνούν μίσος, ρατσισμό και φανατισμό σε αλλοεθνείς, ξένους, πρόσφυγες, μετανάστες και Τούρκους.
Χωρίς ενδοιασμό, θα έλεγα πως σ’ έναν κόσμο τόσο βάρβαρο και βίαιο όπως είναι ο σημερινός, η αξία του προσώπου κάθε ξένου, φυγά, μετανάστη, πρόσφυγα και κατατρεγμένου από φυσικές συμφορές είναι αδιαπραγμάτευτη.
Πρόκειται για αλήθεια, η οποία πηγάζει από τη σαρκωμένη αγάπη του Χριστού, αυτού του Μεγάλου Ξένου, που αγκάλιασε κάθε ξένο, αλλοεθνή και άγνωστο. Φανερώνει την αληθινή διακονία της φιλάδελφης αγάπης.
Ελπιδοφόρο, πράγματι, το παρακάτω κείμενο: «Ουκ ευθέως τεχθείς ούτος ο σταυρωθείς, μετανάστης εγίνετο και φυγάς και μετά ολοκλήρου της οικίας προς την αλλοτρίαν εξ αυτών σπαργάνων απωκίζετο, διάστημα οδού τοσούτον εις βάρβαρον απαγόμενος χώραν; Και αιμάτων ρύακες εκ της υποθέσεως ταύτης εγίνοντο, και φόνοι άδικοι, και σφαγαί, και η άωρος ηλικία πάσα καθάπερ εν παρατάξει και πολέμω κατεκόπτετο και των μαζών αποσπώμενοι οι παίδες σφαγή παρεδίδοντο, και έτι του γάλακτος επί του φάρυγγος όντος, διά του λαιμού και της δέρρης το ξίφος ηλαύνετο.
Τι ταύτης χαλεπώτερον τραγωδίας; Και ταύτα έπραττεν ο ζητών αυτόν ανελείν, και ο μακρόθυμος Θεός ηνείχετο τοιαύτης τολμωμένης τραγωδίας, τοσούτου ρέοντος αίματος, και ηνείχετο κωλύσαι δυνάμενος, απoρρήτω τινί σοφία την τοσαύτην επιδεικνύμενος μακροθυμίαν». ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΤΟΣΤΟΜΟΥ, Επιστολή προς Ολυμπιάδα Α΄. PG. 52, 552.