Όταν μου ζητήθηκε από τους φίλους διαχειριστές του νέου site του νησιού μας να αναλάβω μια στήλη στο εγχείρημα αυτό, με χαρά δέχτηκα θέλοντας να συμβάλω και εγώ, στο μέτρο που μου αναλογεί, στο φιλόδοξο αυτό εγχείρημα για ένα νέο μέσο στο νησί, από δημοσιογράφους, που το έχουμε πραγματικά ανάγκη.

Σε επόμενη φάση έπρεπε είπαν να βρω όνομα για τη στήλη. Να είναι κάτι ξύπνιο, να δείχνει τον χαρακτήρα της στήλης και να «κερδίζει» τον αναγνώστη. Κάπως έτσι κατέληξα σε αυτό. Στήλη άλατος λοιπόν.
Η έκφραση προέρχεται από τη Βίβλο, όπου η περίεργη γυναίκα του Λωτ, παρόλο που την είχαν προειδοποιήσει να μην το κάνει, έγινε «στήλη άλατος» (απολιθώθηκε) όταν γύρισε να δει τι συνέβαινε στα Σόδομα την ώρα που εγκατέλειπαν την καιγόμενη πόλη. Κάπως έτσι «στήλη άλατος» γινόμαστε με αυτά που βλέπουμε γύρω μας, και τέτοια θέματα θα μας απασχολήσουν σε αυτή τη στήλη.

Αλλά βέβαια μιλάμε και για το αλάτι. Το «άλας της γης» όπως ο Ιησούς αποκάλεσε τους μαθητές του να τονίσει την σπουδαιότητα του ρόλου τους, καθώς το αλάτι την εποχή εκείνη ήταν υπερπολύτιμο, τόσο που οι Ρωμαίοι στρατιώτες πληρώνονταν σε αλάτι και από εκεί προέρχεται και η λέξη “Salary” που στα αγγλικά είναι ο μισθός.

Καθώς όμως μάλλον το παρακάναμε με τα θρησκευτικά ας δούμε λίγο και το ενδιαφέρον του άλατος στα επιστημονικά. Οξέα, βάσεις και άλατα μαθαίναμε στη Χημεία στο σχολείο είναι οι σημαντικές κατηγορίες χημικών συστατικών που καθημερινά συναντάμε στη ζωή μας. Τα οξέα «καίνε», το ίδιο και οι βάσεις. Θυμόμαστε όλοι ιστορίες με το υδροχλωρικό οξύ, που η μαμά μας απαγόρευε να πλησιάσουμε στα 2 μέτρα, αλλά με έναν «μαγικό» τρόπο όταν αντιδράσει ένα οξύ με μια βάση αυτά αλληλοεξουδετερώνονται και μας δίνουν αθώο αλάτι και νερό. Πώς τα φέρνει η ζωή. Θα δούμε και τέτοια σε αυτή τη στήλη..

«Αλάτι στην πληγή» λέμε ότι βάζει κάποιος όταν με τη στάση του καυτηριάζει κάποιο θέμα. Είναι σίγουρα μια χρήσιμη κίνηση γιατί μπορεί να πονάει η πληγή, αλλά για το σώμα, ή την κοινωνία μας μεταφορικά, είναι ευεργετική.
«Όταν κατουράς στη θάλασσα, Θα το βρεις στο αλάτι» λέμε για να τονίσουμε ότι τα αποτελέσματα των ενεργειών μας, δεν χάνονται και αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες των πράξεων μας. Είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούμε πολλές φορές εμείς που ασχολούμαστε με τα περιβαλλοντικά. Την εποχή που η κλιματική αλλαγή είναι προ των πυλών, οι συνέπειες της ρύπανσης, της αλόγιστης κατασπατάλησης των πόρων, της περιβαλλοντικής υποβάθμισης μπορεί να μην φαίνονται άμεσα αλλά δυστυχώς οι συνέπειες θα φανούν στο μέλλον, και εάν ακόμα δεν γευτούμε εμείς αυτό το αλάτι, θα το κάνουν τα παιδιά μας.
Βέβαια για εμάς στο νησί αλάτι σημαίνει αλυκές. Αυτό τα εντυπωσιακά λευκά βουνά που βλέπουμε στον Πολυχνίτο και στην Καλλονή (αν και οι Αγιοπαρασκευώτες φίλοι θα μας πουν ότι οι αλυκές ανήκουν στην Αγιά Παρασκευή και όχι στην Καλλονή. Μας αρέσει να τρωγόμαστε στο νησί και φυσικά κάτι τέτοιο θα απασχολήσει αυτή τη στήλη.

Αλλά για να επανέρθουμε στη αλυκές, όλοι χαιρόμαστε τα υπέροχα αυτά οικοσυστήματα που φιλοξενούν χιλιάδες πουλιά και αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες, παρατηρητές της φύσης, πουλάκηδες όπως τους λέμε στο νησί. Η χαρά της ζωής είναι οι αλυκές και προφανώς το φυσικό περιβάλλον του νησιού θα είναι από τα αγαπημένα θέματα αυτής της στήλης.
Τέτοια θέματα λοιπόν θα δούμε αυτή τη στήλη. Τέτοια αλλά και άλλα πολλά, αλμυρά ή ανάλατα, για εμάς ή τους άλλους. Το φαγητό μπορεί να είναι άνοστο χωρίς το αλάτι αλλά μπορεί να είναι και λύσσα. Καμιά φορά μπορεί να κάνουμε και κάποιο λάθος στη δοσολογία. Μην είσαστε τόσο σκληροί κριτές με τον μάγειρα. Άνθρωποι είμαστε, ας είμαστε λίγο επιεικής. Νερό και αλάτι…..

Καλή μας αρχή το λοιπόν. «Στο νησί», με τη «στήλη άλατος». Καλοτάξιδη ……
ΥΓ.. Αυτή η γυναίκα του Λωτ έμεινε στην ιστορία χωρίς να αναφέρεται πουθενά το όνομα της. «Γυναίκα του Λωτ» τη βρίσκουμε παντού. Αδικία. Να τις προσέχουμε τις αδικίες…