Αγώνας για την Ελευθερία
Γράφει ο ΠΑΡΗΣ ΒΟΥΝΑΤΣΗΣ
Δημοσίευση 27/2/2020
Μέσα στις φλόγες, τους καπνούς και τους κρότους. Το ορμητικό νερό πέφτει βάλσαμο στο σώμα μας. Χτυπημένοι, τραυματισμένοι και βαριά καταπονημένοι, στου «διαβόλου το ρέμα», εκεί. Μας αποκάλεσαν «τουρκόσπορους», «μπαχαλάκηδες», «γκασμάδες», έβρισαν τη μάνα μας, τα θεία και γέλασαν ειρωνικά.
Δε φταίνε τα ΜΑΤ, όχι. Κι αυτοί είναι παιδιά μιας μάνας που θα κλαίει για τα καμώματα του γιου της. Έχουν οικογένειες, συζύγους και παιδιά. Θεωρούν πως δεν έχουν επιλογή. Έτσι τους λένε. Έχουν ανάγκη τη δουλειά και φοβούνται. Κι εμείς τους βρίζουμε, τους χτυπάμε κι εκτονώνουμε την οργή μας για τον τρόπο που μας μεταχειρίζεται το κράτος.
Ένα κράτος δικαίου, δήθεν. Θύματα τα ΜΑΤ, θύματα κι εμείς. Η περιφρόνηση μιας κυβέρνησης που εκτονώνει απωθημένα μιας πενταετίας στα κορμιά μας. Κι ούτε η Νέα Δημοκρατία φταίει, όχι. Στα κόμματα δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν ενσυνείδητοι κι ασυνείδητοι, ικανοί κι ανίκανοι, ειλικρινείς και ψεύτες. Κάποιοι δεν έπρεπε να βρίσκονται στην εξουσία, γιατί σε θέση ισχύος θολώνει η κρίση τους.
Η κλιμάκωση των γεγονότων έδειξε το άσχημο πρόσωπο μιας κυβέρνησης με ανίκανους σε καθοριστικές θέσεις. Με πρόσωπα που οφείλουν να παραιτηθούν μπρος στο όνειδος των τελευταίων ημερών. Δεν ισχύει το ίδιο και για τους νησιώτες. Το Βόρειο Αιγαίο έχει παράδοση στην αντίσταση και αυτή κρατά καλά στην ψυχή μας. Δεν υπάρχουν κόμματα πια ανάμεσα μας.
Στη μικρή κοινωνία μας, ένας πέφτει και δέκα ακόμη σηκώνονται στη θέση του. Υπάρχουν ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί μεταξύ μας. Φιλίες και σχέσεις κάθε λογής. Βρισκόμαστε στα ίδια μέρη κάθε φορά. Λέμε καλημέρα κάθε πρωί στην αγορά. Κάποιοι μας υποτίμησαν χθες, αλλά σήμερα γράφουμε ιστορία. Διδάσκουμε τα παιδιά μας. Δεν είναι το θέμα μας οι δομές τώρα πια. Ούτε το έθνος. Ούτε η πατρίδα. Ούτε οι γείτονες. Ούτε οι ξένοι.
Είναι ένας αγώνας για τον σεβασμό, την ακεραιότητα και τη Δημοκρατία. Δε δεχόμαστε άλλη καταπίεση. Εδώ θα είμαστε πάντα, αγωνιστές και υπέρμαχοι του δικαιώματος να αποφασίζουμε για το μέλλον μας. Να παλεύουμε σώμα με σώμα, όλοι μαζί, για αυτά που μας ενώνουν.
Παλεύουμε για το άδικο. Κηρύσσουμε πόλεμο στο κατεστημένο. Συμμετέχουμε σε έναν διαρκή αγώνα για την Ελευθερία. Κι η υπόλοιπη Ελλάδα εμπνέεται.
Λέμε τέλος στην απάθεια και την αδιαφορία.
Αυτή είναι μόνο η αρχή.