Μια 25η Μαρτίου με μεγάφωνα, χωρίς ζωή
Άδεια η πόλη, άδειοι οι δρόμοι
Γράφει η ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ Δημοσίευση 25/3/2020
Τέτοιες ημέρες μέχρι πριν από ένα χρόνο από καιρό θα ξεκινούσε η προετοιμασία. Κάποιο πηγαδάκι μπαμπάδων και μαμάδων δίπλα στο καφέ ή στο ίδιο το σπίτι θα συζητούσε αν τα παιδιά έχουν τα σωστά ρούχα, στο νούμερό τους κι αν θα παραγγείλουν κάποιο πουκάμισο, παντελόνι ή φούστα για την παρέλαση.
Στις 12 το μεσημέρι θα βρίσκονταν ήδη όλοι κάτω στην προκυμαία. Σήμερα ήταν αλλιώς. Και πριν από ένα μήνα ακριβώς κανείς δεν θα το φαντάζονταν ότι η σημερινή επέτειος της ελληνικής επανάστασης θα ήταν μεν αργία, διπλή γιορτή αλλά χωρίς ψυχή στο δρόμο και κυρίως χωρίς καμιά γιορτή.
Τα μεγάφωνα του Δήμου «φώναζαν» σε μια άδεια προκυμαία, σαν το ξεχασμένο κουδούνι του σχολείου τις Κυριακές και τα καλοκαίρια. Φέρνει αναμνήσεις, αλλά δεν συμβολίζει τίποτα χωρίς ζωή, χωρίς φωνές.