Μέρες κορονοϊού ΙΙ
Γράφει ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 28/3/2020
Κάθε μέρα σκέφτομαι τον κορονοϊό πολλές ώρες. Τι άλλο να σκεφτείς; Δεν έχεις ερεθίσματα παρά σχεδόν αποκλειστικά γι' αυτό το θέμα. Έχω και διάθεση να εκθέσω κάποιες απ' αυτές σκέψεις και να τις συζητήσω. Εσείς;
Σκέφτομαι και αναρωτιέμαι ας πούμε: Πώς θα τελειώσει άραγε αυτό το πράγμα; Πώς θα είναι η επόμενη μέρα; Θα μπούμε σε μια νέα εποχή;
Λέτε να χτυπήσουν οι καμπάνες όπως στην απελευθέρωση; Να βγούμε όλοι, να αγκαλιαζόμαστε και να πανηγυρίζουμε και την επομένη να δουλεύουν όλα κανονικά όπως πρώτα; Θα 'θελα, αλλά δεν το φαντάζομαι. Δε θα τα μαζέψει μια μέρα για να αποσυρθεί όπως ο κατακτητής που ηττάται. Μάλλον θα περάσουμε νέες εβδομάδες ανυπομονησίας, μέχρι να νιώσουμε ότι εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης. Αλλά αυτά θα μας τα πουν οι ειδικοί. Οι διαπιστευμένοι για να μας καθοδηγούν. Προς το παρόν βέβαια ούτε αυτοί ξέρουν να μας πουν πόσο θα κρατήσει.
Επόμενη μέρα θα υπάρξει. Θα την νιώσουμε και θα 'χει σχέση με αυτό που βιώνουμε τώρα.
Θα είναι το ξεκίνημα μια νέας εποχής; Σίγουρα δεν θα είναι η συνέχεια της προ κορονοϊού εποχής. Το νιώθουμε εμείς, το επιβεβαιώνει ιστορικά και ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος σε συνέντευξη του στην "Αυγή" : «Οι επιδημίες από την αρχαιότητα έως σήμερα επιβάλλουν τον τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών». Ποιά όμως θα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της νέας εποχής; Θα είναι λίγο καλύτερη ή χειρότερη από την σημερινή; Αυτό θα εξαρτηθεί από την έκβαση των μαχών.
Ο κορονοϊός βοηθά να βγουν συμπεράσματα και δίνει επιχειρήματα για την προώθηση κοινωνικών πολιτικών που ήδη προσπαθεί να προωθήσει όλο το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα γίνουν δεκτά από το κυρίαρχο, φανατισμένο και επιθετικό -προς όποιον το αμφισβητεί-, νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, το οποίο ελέγχουν οι ισχυροί.
Η μάχη για τη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών της νέας εποχής είναι ήδη εδώ. Την δίνουμε από τώρα. Η παρούσα κυβέρνηση, αφού μας έκλεισε στα σπίτια μας (και πολύ καλά έκανε σ' αυτό το θέμα), χορηγεί πλουσιοπάροχα την αγαπημένη της ιδιωτική κερδοσκοπία, ενώ αδιαφορεί για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας (που μόνο του παλεύει την επιδημία) και τους εργαζόμενους που ήδη πληρώνουν (κυρίως αυτοί) το οικονομικό κόστος και αυτής της κρίσης.
Μαχόμαστε λοιπόν και δεν αφήνουμε να ξεχαστούν τα συμπεράσματα και τα επιχειρήματα που μας έδωσε ο κορονοϊός.
Δεν είναι καθόλου εύκολο, ούτε και απίθανο όμως, στην επερχόμενη νέα εποχή, να γείρουμε λίγο την πλάστιγγα προς τη μεριά της κοινωνίας.