Ένας χρόνος πέρασε (μέρος `Β)
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 4/7/2020
Στο προηγούμενο σημείωμα είδαμε- σε πολύ αδρές γραμμές - την διακυβέρνηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στον ένα χρόνο που πέρασε από τις εκλογές της 7 Ιούλη. Σήμερα θα δούμε την αντιπολίτευση που είχαμε, ή δεν είχαμε, το ίδιο χρονικό διάστημα.
Αξιωματική αντιπολίτευση - ΣΥΡΙΖΑ. Στο κείμενο που είχα γράψει τις πρώτες εκατό μέρες, έγραφα για το ΣΥΡΙΖΑ: "Πρωτόγνωρες συνθήκες για τους πρώην κυβερνώντες κι ένα αρχικό μούδιασμα αναμενόμενο. Αναμενόμενη, και εν πολλοίς δικαιολογημένη, μια εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση. Σαφώς θα πρέπει να εξετάσουν τι έφταιξε και τι πήγε στραβά ώστε να προχωρήσουν και στις σχετικές διορθωτικές κινήσεις. Όμως, από το σημείο αυτό μέχρι την παντελή απουσία του από την κοινωνία υπάρχει μεγάλη απόσταση".
Αυτά για τις πρώτες εκατό μέρες. Όμως για τον πρώτο χρόνο;
Ποια δικαιολογία μπορεί να βρει κανείς για την τόση και τέτοια μη αντιπολίτευση που έχει ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το διάστημα;
Γιατί δεν ξέρω για δικαιολογίες, αλλά αιτίες σαφώς υπάρχουν.
Καταρχήν να πούμε, και είναι κοινό μυστικό, ότι πόρρω απέχει η αντιπολίτευση που άσκησε και ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα αυτό απ' αυτήν που θα πρέπει να ασκεί μια αριστερή αντιπολίτευση, μια αντιπολίτευση τελικά, που έχει ανάγκη ο χειμαζόμενος ελληνικός λαός.
Αλήθεια, μπορεί να είναι κανείς ευχαριστημένος από το πώς η "αξιωματική" αντιπολίτευση αντιπάλεψε και αντιπαλεύει τον ορυμαγδό των νομοσχεδίων, νόμων, μέτρων και ενεργειών που ψηφίζει και παίρνει η κυβέρνηση;
Πέρα από κάποια φραστικά πυροτεχνήματα στη βουλή και κάποια άρθρα στον κομματικό (;) και φιλοκομματικό τύπο, ποια είναι η δράση που ανέπτυξε ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν αντιπολίτευση και σαν κόμμα, όλο αυτό το διάστημα που η κυβέρνηση βυσσοδομεί πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων και μικροαπασχολούμενων;
Να θυμίσω ότι οι περιοδείες Τσίπρα κυρίως, και δευτερευόντως των λοιπών, κύριο στόχο, για να μην πω και αποκλειστικό, είχαν την περιβόητη διεύρυνση.
Όμως γιατί; Γιατί τέτοια "υπαξιωματική" αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Πριν σας πω το -κατά τη γνώμη μου- γιατί, δυο- τρία χαρακτηριστικά περιστατικά της περιόδου που εξετάζουμε.
Το ξέρατε ότι στο γενικό συμβούλιο της Τράπεζας της Ελλάδος τα στελέχη που διόρισε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έφεραν αντιρρηση στο να επαναδιοριστεί Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ο Γιάννης Στουρνάρας; Παραθέτω αυτούσια τμήματα από την "Εποχή", 30/5/2020, άρθρο του Δημήτρη Παφίλη.
"Τα στελέχη που διόρισε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Γενικό Συμβούλιο της ΤτΕ δεν έφεραν αντίρρηση να επαναδιοριστώ Διοικητής και το τιμώ αυτό». Είναι, κατά λέξη, τα λόγια του κ. Στουρνάρα στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής «Δημοσίων Οργανισμών, Τραπεζών και ΔΕΚΟ», για την έκφραση Γνώμης σχετικά με την ανανέωση της θητείας του. Στην ίδια συνεδρίαση, ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας και αρκετοί βουλευτές της ΝΔ επισήμαναν στην ομιλία τους, ως τεκμήριο αναγνώρισης της προσφοράς του κ. Στουρνάρα την ομόφωνη πρόταση του Γενικού Συμβουλίου της ΤτΕ, δίδοντας έμφαση ότι μετέχουν σ’ αυτό και μέλη διορισμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ."
Και το άρθρο τελειώνει ως εξής:
'' Έτσι εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ με δύο αντιδιαμετρικές γραμμές, στο θέμα της ανανέωσης της θητείας του κ. Στουρνάρα. Με «όχι» στη Βουλή και «ναι» στο ΓΣ της ΤτΕ. Υπαίτια, σε σοβαρό βαθμό, είναι η κομματική δυσλειτουργία με την έκδηλη αδυναμία συλλογικών χειρισμών. Και βέβαια αναδύεται και πάλι η χαίνουσα πληγή των προσωπικών επιλογών και των προβλημάτων ηθικής και πολιτικής τάξης που δημιουργούν.''
Χωρίς άλλα σχόλια. Μόνο μια δική μου παραίνεση. Αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρο το άρθρο.
Κορωνοϊός: Είναι γνωστό το άρθρο που έγραψε ο Θανάσης Καρτερός στην Αυγή για τον Σωτήρη Τσιόδρα. Με το επιθετικό ύφος που τον διακρίνει, η ουσία του άρθρου ήταν οι δυο τελευταίες αράδες.
"Εκείνο που δεν είναι καθόλου δεοντολογικό, ούτε έντιμο, είναι να κρύβονται όλοι τους, με πρώτο τον Μητσοτάκη, πίσω από τον δήθεν ουδέτερο τεχνοκράτη. Δεν είναι ουδέτερος ο Τσιόδρας. Κι όταν μιλάει, κι όταν κλαίει, αυτούς εκπροσωπεί. Την πολιτική τους εξωραϊζει. Και το κάνει μια χαρά".
Εν ριπή οφθαλμού, Ανδρέας Ξανθός και Νίκος Φίλης αδειάζουν τον Θαν. Καρτερό δηλώνοντας ο μεν Ξανθός πως αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση πάλι τον Τσιόδρα θα έβαζε σ' αυτή τη θέση, ο δε Φίλης ότι ο ίδιος κάθε απόγευμα ακούει ευλαβικά τον Σ. Τσιόδρα.
Τέλος, ακόμα βουίζουν τ' αυτιά μου με τη δήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την απόφαση Γαλλίας και Γερμανίας για το Ταμείο Ανάκαμψης με τα 750 δις, ότι είναι μια θετική απόφαση και μια απόφαση προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ λίγες μέρες πιο μπροστά, όταν το σχετικό ποσό ήταν 500 δις, διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους και κατακεραύνωναν τους "εταίρους" μας γιατί οι ανάγκες ήταν τουλάχιστον 3,2 τρις.
Αυτά εν τάχει, και χωρίς να θέλω να αναφέρω άλλα.
Να παραθέσω και καμώματα του εδώ ΣΥΡΙΖΑ; Να αναφέρω μόνο, ότι μόλις βρήκαν ευκαιρία κρέμασαν "συντρόφισσά" τους στα μανταλάκια, έγιναν πανελληνίως ρεζίλι, όντας απολύτως βέβαιο ότι οι αιτίες για τις οποίες το έκαναν ήταν ελάχιστα πολιτικές.
Ακόμα να πω, ότι κυριολεκτικά έθαψαν, ίσως το σημαντικότερο έργο του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό μας, τη δουλειά που έγινε στο νοσοκομείο γιατί, κατά δήλωση στελεχών του, "το θέμα είναι να φύγει αυτή". Η "αυτή" ήταν η Διοικήτρια του Νοσοκομείου, Άννα Ζερβού
Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, όλα αυτά και άλλα ακόμα, συμβαίνουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν για όσο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι κόμμα.
Για όσο καιρό θα είναι "σμαζώματα" χωρίς τα χαρακτηριστικά του κόμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κι άλλες φορές βρέθηκε να συναποτελείται από τμήματα με διαφορετικές απόψεις. Να είναι ένας πολυτασσικός πολιτικός οργανισμός, που όμως κατάφερε, όχι μόνο να ασκήσει αντιπολίτευση, αλλά και πολιτική που τον έφερε στην κυβέρνηση.
Είχε όμως λειτουργία κόμματος. Είχε όργανα που συνεδρίαζαν, αποφάσιζαν και χάραζαν πολιτικές.
Είχε μέλη, που ένιωθαν ότι "μετρούσαν" και η λέξη "σύντροφος" είχε για αυτούς περιεχόμενο.
Α, ναι, και όλα αυτά συνέβαιναν σε ένα κόμμα αριστερό.
Τώρα; Τι από τα παραπάνω συμβαίνει;
Στο δια ταύτα λοιπόν. Ας φροντίσει, τάχιστα, να λύσει τα θέματα των διευρύνσεων και όλα τα σχετικά. Οι περισσότεροι από τα στελέχη του ξέρουν τι θα πει και πώς λειτουργεί ένα κόμμα. Ας το κάνουν. Ας ξαναγίνουν κόμμα. Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται τον ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, το λέω, τον χρειάζεται. Έστω, αυτόν τον σοσιαλδημοκρατικό, τον νεοπασοκικό, τον κάποτε αριστερό. Έστω και έτσι, αν λειτουργούσε σαν κόμμα τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο εύκολα για τον Μητσοτάκη και την παρέα του. Έστω και έτσι μπορεί να αποκτήσει ανάστημα. Ας το κάνει και ας το ορθώσει.
ΥΓ: Τελικά, ο ένας χρόνος που πέρασε θα έχει και μέρος 'Γ.