Σάρλιτζα, ώρα μηδέν
Κρίμα για το πολιτισμό μας, κρίμα για την οικονομία της περιοχής - Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟΣ
Δημοσίευση 17/7/2020
Το φωτογραφίζω κάθε χρoνιά που περνά,όποτε τύχει να περάσω από τη Θερμή και με λύπη διαπιστώνω ότι μετατρέπεται σταδιακά σε ένα κουφάρι.
Αναπόφευκτα μου έρχονται στη μνήμη τα λόγια ενός δασκάλου μου στο μάθημα των αποκαταστάσεων και της αναστήλωσης,ο οποίος τόνιζε ότι "το κόστος επισκευής για τη συντήρηση ενός παλιού κτιρίου Φέτος κοστίζει 2,του χρόνου 4,τον παραπάνω 8 και πάει λέγοντας.
Επομένως με το πέρασμα των χρόνων ο προϋπολογισμός για την όποια επισκευή του κτηρίου επιβαρύνεται με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το μέλλον του.Αυτό θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι το πρακτικό μέρος της υπόθεσης και πιθανόν η πιο σημαντική παράμετρος.
Οι δημοσιεύσεις και τα άρθρα στο τοπικό τύπο,στο διαδίκτυο και γενικά στα ΜΜΕ είναι πάρα πολλά.Αν δοκιμάσει κάποιος να αποδελτιώσει το τι έχει γραφεί σχετικά στο τοπικό τύπο τα τελευταία 25-30 χρόνια για τη τύχη του μνημείου θα καταλάβει την αναξωσύνη μας και πόσο αδιαφόρετοι είμαστε.
(Έχω μια αδυναμία σε αυτή τη λέξη γιατί μας χαρακτηρίζει εν μέρει ,για να μην πω πλήρως).
Φοβάμαι μήπως με το πέρασμα του χρόνου και μέσα στη μακάρια απραξία χαρακτηριστεί επικινδύνως ετοιμόρροπο από κάποια επιτροπή, που θα γνωμοδοτήσει για τη μερική ή ολική κατεδάφιση και στη καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να υποδείξει παρθούν μέτρα άρσης της επικινδυνότητας.
Το χειρότερο σενάριο,είναι να αφεθεί στη μοίρα του μέχρι να καταρρεύσει,όπως ένα σωρό ιστορικά κτίρια στο τόπο μας και σε όλη τη χώρα έχουν αυτή τη τύχη,ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας.Προς τα εκεί φαίνεται να πηγαίνει η υπόθεση. Πόσες μελέτες έχουν γίνει άραγε και πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν;
Θα παρότρυνα όσους ενδιαφέρονται να ρίξουν μια ματιά σχετικά με το τι προβλέπεται από το θεσμικό πλαίσιο για τα μνημεία και τη προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Θα μου πείτε ότι μας τα έχουν ξαναπεί.
Ε τι να κάνουμε; κρατώ τις αποστάσεις, αλλά δεν πρόκειται να σωπάσω και ξέρετε γιατί;
Διαπιστώνω ότι με πρόσχημα την οικονομική κρίση , το μεταναστευτικό (το οποίο δεν αντιλέγω ότι είναι σοβαρό πρόβλημα) και τώρα τελευταία τον κορονο- ακατονόμαστο 19,πολλά ψιλά περνάν στο ντούκου και πολλά άλλα μπαίνουν στην άκρη και το χειρότερο, πολλά γίνονται στο γόνατο.
Πληροφορηθήκαμε πριν από καιρό ότι εκκρεμεί η σύνταξη τοπογραφικού της περιοχής και σε πρόσφατο δημοσίευμα ότι επί τέλους ολοκληρώθηκε.
Αν για τη τοπογράφηση της περιοχής χρειάστηκε τόσος χρόνος,φανταστείτε πόσος χρόνος θα ήταν πραγματικά απαραίτητος για τη σύνταξη του κτηματολογίου.
Επίσης από πρόσφατα δημοσιεύματα και δηλώσεις στο τοπικό τύπο υπάρχει μια κινητικότητα σχετικά με το θέμα αλλά αν κάνει κάποιος μια προσεκτική ανάγνωση
θα διαπιστώσει ότι ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα. Το καταλαβαίνει πολύ καλά όποιος γνωρίζει το τέρας της γραφειοκρατίας.
Το χειρότερο είναι σε ότι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς.Το κτίριο αλλάζει χέρια και θυμίζει μια καυτή πατάτα που κανείς δεν θα ήθελε να τη κρατήσει στα χέρια του.
( Επί τέλους σε αυτό το τόπο θα πρέπει να αρχίσουν να μπαίνουν κάποιες προτεραιότητες ,στόχοι και κυρίως χρονοδιαγράμματα).
Βέβαια όποια έργα υλοποιήθηκαν στο νησί τα προηγούμενα χρόνια έγιναν γιατί κάποιοι πήραν το φάκελο παραμάσχαλα και έφεραν γύρω τις υπηρεσίες του υδροκέφαλου και συγκεντρωτικού Αθηνοκεντρισμού.
Εύχομαι η επόμενη ανακοίνωση να μην είναι ένα επικοινωνιακό τερτίπι,αλλά να μας ενημερώνει ότι έγινε ένα βήμα μπροστά.Είναι γνωστό ότι διαχρονικά έχουν γίνει προσπάθειες και αναγνωρίζονται αλλά νομίζω ότι έφτασε η ώρα των αποτελεσμάτων.
Σίγουρα η εγκατάλειψη κάθε μνημείου είναι κρίμα για το πολιτισμό μας,κρίμα για την οικονομία του τόπου.