Κάνε τη ζωή σου να ανθήσει με τη συμμετοχή
Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΤΑΤΖΗ
Δημοσίευση 6/8/2021
Τί είναι αυτά τα απόκοσμα σύννεφα που περνούν; Δεν είναι σύννεφα. Είναι τα φαντάσματα των δέντρων κάνε ησυχία. Είναι γεμάτα θρήνο και κανουν τα μάτια σου να βουρκώνουν. Κάτι μέσα σου κλαίει θυμώνει και παλεύει να το δεις.
Τα καμμένα δέντρα τώρα αγγίζουν τις κορφες των δέντρων της δικής σου γης. Τους μουρμουρίζουν με ανάσα που μυρίζει κάρβουνο για τους σπόρους που αφήσαν πίσω, για τις μέρες που ελαμπαν στην βροχή και έστεκαν περήφανα κόντρα στον άνεμο.
Οι μέρες του Φωτός για αυτα τελειώσαν. Τα πουλιά που κούρνιαζαν πάνω τους έπεσαν νεκρά και τα ελάφια και τα άλογα που εμπλεκαν τη χαίτη στα κλαδιά τους χάθηκαν αγριεμένα στις φλόγες.
Θα βρέξει λένε. Η γη περιμένει με αγωνία το ίσκιο των παιδιών της. Αυτή τη στυφή βροχή να περάσει βαθιά στις φλέβες της, στις ρίζες των αλλων της παιδιών. Να μοιραστεί ο πόνος, η πληροφορία, η μνήμη...
Κάλυψε την μύτη σου. Σήμερα πλανάται έντονα στον αέρα η πικρία. Γίνε γη. Αστην να κατασταλάξει μέσα σου βαθιά και υστερα έχε την δύναμή να αναγεννηθείς με την ελπίδα.
Κάνε τη ζωή σου να ανθίσει με συμμετοχή.Τα χρόνια της απαθούς συνενοχής φέραν τον όλεθρο.
Φτάνει.