Ποιον τιμωρείς με την αποχή;
Μέχρι τώρα, σ’ όλη αυτήν την προεκλογική διαδικασία, δεν έχω ακούσει κανέναν δεξιό, ή τέλος πάντων προσκείμενο στην συντηρητική παράταξη, να λέει πως θα απόσχει από την ψηφοφορία
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ Δημοσίευση 6/5/2019
Μέχρι τώρα, σ’ όλη αυτήν την προεκλογική διαδικασία, δεν έχω ακούσει κανέναν δεξιό, ή τέλος πάντων προσκείμενο στην συντηρητική παράταξη, να λέει πως θα απόσχει από την ψηφοφορία. Απαξάπαντες τους αρέσει δεν τους αρέσει ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του, μιλάνε για «δαγκωτό στον Μητσοτάκη». Ακόμα και αρκετοί απ’ αυτούς, της γενιάς μου, που στις ανεπανάληπτες διαδηλώσεις του 1965, κραύγαζαν. «Νόβα γαργαλιάρη, Στεφανόπουλε λαπά, Τσιριμώκο μασκαρά, Μητσοτάκη κάθαρμα», καταδικάζοντας την αποστασία και μετατρέποντας την πολιτική τους αγανάκτηση σε πολεμικό παιάνα νίκης. Που ήρθε αλλά κινδυνεύει να μεταναστεύσει, με ούριο άνεμο στα πανιά της, τις αμφιβολίες των δημοκρατικώς σκεπτόμενων συμπολιτών μας.
Είναι διαπιστωμένο, πως στον ευρύτερο αριστερό χώρο, υπάρχουν αρκετοί που θέτοντας προμετωπίδα την καθαρότητα του αριστερού λόγου, αλλά και της πράξης, αρνούνται να αποδεχθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλεψε και προσπάθησε να υλοποιήσει πολιτικές που αφορούσαν την βελτίωση των συνθηκών ζωής της πλειοψηφίας των Ελλήνων, παρά το ασφυκτικό πλαίσιο, στο οποίο ήταν υποχρεωμένος να λειτουργήσει ως μέλος της Ε.Ε. και παρά τις πρόσθετες δυσκολίες που επέβαλαν οι «εταίροι» με τα μνημόνιά τους. Και πάντα με δεδομένο της δραστικής μείωσης του ΑΕΠ και ως εκ τούτου του κατά κεφαλήν εισοδήματος των Ελλήνων κατά 27,5%, από το 2011 ως το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ.
Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν πιο αριστερές πολιτικές για να περισώσουν από την περαιτέρω καταστροφή, αλλά και οδηγήσουν στην ανάκαμψη, που όπως φαίνεται προχωρά με βήμα σημειωτόν σήμερα; Θα μπορούσε δηλαδή μια άλλη κυβέρνηση με μια πιο αριστερή και πιο ριζοσπαστική πολιτική να επιτύχει τα σημερινά αποτελέσματα; Αν π.χ. είναι αλήθεια και δεν προκύπτει από κάποιο στοιχείο το να είναι ψέμα, ότι η χώρα μας θα εξοφλήσει μέρος των ακριβών δανείων προς το ΔΝΤ, δεν είναι θετικό βήμα της οικονομίας μας; Το ότι δεν μειώθηκαν περαιτέρω οι συντάξεις μας, δεν αποτελεί εύσημο για την κυβερνητική πολιτική; Αν η άσχημη κατάσταση της Μόριας, που ασφαλώς δεν ήταν απότοκος της «κακής κυβερνητικής πολιτικής», έχει κάπως εξισορροπηθεί, δεν προστίθεται στα συν της κυβέρνησης; Αν παρέμεινε και θα παραμείνει ο μειωμένος ΦΠΑ για το νησί μας και αν εφαρμόζεται το μεταφορικό ισοδύναμο, μπορεί να μετρά αρνητικά στον υπολογισμό των συν και των πλην;
Δεν είμαι από αυτούς που ισχυρίζονται ότι η πολιτική που εφαρμόζεται είναι αριστερή και ο ΣΥΡΙΖΑ ακραιφνώς αριστερό κόμμα. Υποστηρίζω όμως πως είναι το κόμμα που άσκησε και ασκεί την πιο φιλολαϊκή πολιτική των τελευταίων πολλών, πολλών χρόνων. Και κυρίως σταμάτησε την καταλήστευση του κρατικού μηχανισμού. Αυτό είναι βέβαιο και απλή του απτή απόδειξη είναι η επιμονή σύσσωμης της αντιπολίτευσης στο «σκάνδαλο Πετσίτη», που ό, τι κι αν είναι αποτελεί ανήθικη; απαράδεκτη; ποινικώς διωκτέα; συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών. Χωρίς την παρέμβαση δημόσιου χρήματος.
Είναι όμως παρόλα αυτά συμβατό με την απλή λογική, να απέχει κανείς από την εκλογική διαδικασία, επειδή μια παράταξη δεν εξεπλήρωσε όλες τις υποσχέσεις της ή υποσχέθηκε πράγματα που δεν του επέτρεπαν οι συγκεκριμένες συνθήκες να πραγματοποιήσει; Ή εν τέλει περιέλαβε στον προεκλογικό του λόγο, υπερβολές;
Ποιον ωφελεί αυτή η αποχή και ποιον βλάπτει; Ασφαλώς την παράταξη που είναι πιο κοντά στις προτιμήσεις και τις παραδοχές τους. Γιατί οι άλλοι, οι ιδεολογικά και πολιτικά αντίθετοι είναι απολύτως βέβαιο, ότι θα προσπαθήσουν για ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή για την ανατροπή αυτών των πολιτικών, που έστω εν σπαργάνοις αποπειράθηκε να εφαρμόσει η παράταξη τής, πάλαι ποτέ, επιλογής τους.
Για να μην αναγκασθούν να απαγγείλουν, όταν θα αναγνώσουν το αποτρόπαιο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο οποίο θα έχουν συμβάλει :
«Καρδιές λιώνουν στον ήλιο/Φτερούγες σπαράζουν/Ποιος από το χώμα/θα σηκώσει/ τύψεις μιας νύχτας;», όπως κραυγάζει ο ποιητής Μοναχός Νικόδημος, στον «Ερωτικό του Ασσύριο».