Ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι αποτελεί παράδειγμα μιας εκλεγμένης διασημότητας στην πολιτική σκηνή. Σπούδασε Νομική, αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του νομικού. Κωμικός ηθοποιός, παραγωγός ταινιών και καναλάρχης, συμμετείχε στην εκπομπή Dancing with the Stars και η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα.

Ευρωπαϊστής, φιλονατοϊκός και με στόχο τον αποκομμουνισμό της Ουκρανίας, ο Ζελένσκι επιθυμούσε η χώρα του να πάψει να αποτελεί φερέφωνο της Ρωσίας και οραματιζόταν μια σειρά από μεταρρυθμίσεις. Η θέσπιση μηχανισμού δημοψηφίσματος, το δικαίωμα στην άμβλωση, η νομιμοποίηση της πορνείας, των τυχερών παιγνίων και της ιατρικής κάνναβης ήταν ψηλά στην πολιτική του ατζέντα.

Ένα πρωί αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία της Ουκρανίας και η φιλοδοξία του έγινε πραγματικότητα. Άρχισε να συσφίγγει τις σχέσεις με τη Δύση όλο και περισσότερο, έως ότου τέθηκε το θέμα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Εφόσον κανείς δε θα τολμούσε την απομάκρυνση από τη ζώνη ρωσικής επιρροής χωρίς να έχει λάβει κάποιες δεσμεύσεις, ας θεωρήσουμε ότι οι Αμερικανοί είχαν «βάλει το χεράκι τους» για να λάβει η νέα ουκρανική κυβέρνηση την πρωτοβουλία.

Με το αζημίωτο ή όχι, ο Ζελένσκι πίστεψε για μια στιγμή ότι είχε στο πλευρό του συμμάχους που θα φρόντιζαν για τα κοινά συμφέροντα. Ως μια ακόμα φωνή υποστήριξης, συνταγμένη με το όραμα του ΝΑΤΟ, η Τουρκία χαρακτήρισε από την πρώτη στιγμή παράλογες τις εδαφικές αξιώσεις της Ρωσίας και ζήτησε από τον Πούτιν να αναθεωρήσει το σχέδιο για εισβολή εντός της ουκρανικής επικράτειας.

Μόλις η Ρωσία άρχισε τις απειλές, η αυτοπεποίθηση του Ζελένσκι - ενός απείρου και φιλόδοξου πολιτικού που έχαιρε τη συμπάθεια των Δυτικών και της Τουρκίας - βρισκόταν στην κορυφή του Έβερεστ. Θεωρώντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο θα ακολουθούσαν αμέσως τις υποδείξεις του Μπάιντεν και έχοντας τον Ερντογάν στο πλευρό του, εκείνος παρέμεινε ανυποχώρητος στο τελεσίγραφο του Πούτιν. Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και ο Ζελένσκι ανέμενε τη σθεναρή υποστήριξη των νέων φίλων της χώρας.

Προς έκπληξή του, η Ευρωπαϊκή Ένωση σφύριζε αδιάφορα την «Ωδή στη Χαρά» και στις ΗΠΑ έπαιζαν σκοποβολή με κάτι τενεκεδόκουτα. Μέχρι το τελευταίο λεπτό πίεζε για άμεση στρατιωτική επέμβαση εξ Αμερικής, ευελπιστώντας ότι ανέκοπτε την πορεία των Ρώσων προς το Κίεβο. Κάτι που δε συνέβη ποτέ. Καταρρακωμένος ζήτησε δημόσια τη στήριξη της Τουρκίας για να αποτρέψει τη διέλευση των Ρωσικών πλοίων από τη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και πάλι η δήλωση του Ερντογάν ήρθε να γκρεμίσει το όραμά του. Η Τουρκία παρέμεινε φιλικά προσκείμενη στη Ρωσία και αρκέστηκε σε μια έκκληση προς τον Πούτιν σε μια προσπάθεια να ανακληθεί η εκστρατεία.

Σήμερα, προδομένος από τους διπλωματικούς συμμάχους του, ο Ευρωπαϊστής και φιλονατοϊκός Πρόεδρος της Ουκρανίας, καλείται να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από τον αγώνα εκδημοκρατισμού της χώρας του. Κι ενώ μέχρι σήμερα οι πύραυλοι συνεχίζουν να σείουν τη γη και να σπέρνουν τρόμο και θάνατο στη χώρα του φυσικού αερίου και των πολύτιμων μετάλλων, οι ηγέτες του εξιδανικευμένου δυτικού κόσμου και της Τουρκίας πράττουν όπως γνωρίζουν καλύτερα. Μπορεί να αποτελούν τους ηθικούς αυτουργούς της ρωσικής εισβολής και ο Ζελένσκι να έπαιξε «κορώνα-γράμματα» τη ζωή του για λογαριασμό της Δύσης, εκείνοι όμως γυρίζουν τις πλάτες τους, δε βλέπουν και δεν ακούν τίποτα.

Ψέμματα, «πισωμαχαιρώματα» και «στρουθοκαμηλισμοί». Εξάλλου αυτή δεν είναι η πολιτική κατάσταση και στη χώρα μας;