Παν οι ελπίδες, τα όνειρα σβήσαν...
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ Ε.ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ Δημοσίευση 12/1/2020
Και το δράμα συνεχίζεται. Σχεδόν πέντε μήνες οι λαοπρόβλητοι νέοι ηγέτες του νησιού μας Κώστας Μουτζούρης, περιφερειάρχης και Στρατής Κύτελης, που μάζεψαν όλες τις ψήφους, υποσχόμενοι άμεση και οριστική λύση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος, με μαγικούς φαντάζομαι τρόπους, περιμένουν αμήχανοι τις κινήσεις μιας κυβέρνησης που δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, γιατί μόλις τώρα ανακάλυψε πως η εξελισσόμενη τραγωδία είναι αποτέλεσμα γεωπολιτικών συνθηκών και όχι «αλόγιστης και εγκληματικής» πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που παρά τα λάθη του, κατάφερε να ισορροπήσει το πρόβλημα.
Τον δήμαρχο Δυτικής Λέσβου, Ταξιάρχη Βέρρο, δεν τον συγκαταλέγω, αφού αυτός προέκυψε από την ασύντακτη και χωρίς σοβαρή μελέτη διάσπαση του Δήμου Λέσβου, επειδή έτσι ήθελαν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τότε, που ελπίζω να έχουν αντιληφθεί τώρα το λάθος τους. Δίνοντας έτσι την πρωτοκαθεδρία στην πόλη τους ονομάζοντας-και όχι μόνο- τον ισχυρότερο δήμο ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ και τον φτωχότερο και πιο αδύναμο ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ, χαρίζοντας δηλ. ουσιαστικά όλο το νησί στην πόλη της Μυτιλήνης. Για να επαναβεβαιωθεί η αίσθηση που έχουν οι περισσότεροι Έλληνες , πως Λέσβος και Μυτιλήνη είναι ένα και το αυτό.
Έτσι λοιπόν, στην υπουργική σύσκεψη στην Αθήνα για το μείζον πρόβλημα των νησιών, ξέχασαν να καλέσουν τον δήμαρχο Δυτικής Λέσβου, γιατί προφανώς οι Αθηναίοι γραφειοκράτες, δεν γνωρίζουν το νησί ΛΕΣΒΟΣ, αλλά μόνο το νησί ΜΥΤΙΛΗΝΗ. Μαζί μ’ αυτόν ξέχασαν και έναν από της δύο πλέον δημάρχους της Σάμου.
Φθάνει, λένε οι ειδήσεις, στην Μυτιλήνη, για να παραστεί στην κοπή της πίττας της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, ο υπουργός εμπορικής ναυτιλίας και ο περιφερειάρχης, αντίπαλος στις εκλογές με την κυρία Καλογήρου, καλεί τους εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης και των φορέων να μην παραστούν στην σεμνή τελετή.
Στην οποία προφανώς, ο κ. Πλακιωτάκης, θα ανακοίνωνε πότε ακριβώς θα αρχίσουν να πλέουν τα καράβια από το λιμάνι της Μυτιλήνης προς αυτό της Θεσσαλονίκης, για τα οποία μάθαμε ότι αποφάσισε το ΣΑΣ, αλλά δεν πληροφορηθήκαμε αν προκηρύχθηκε διαγωνισμός, αν υπήρξαν συμμετοχές, πότε θα δούμε αποτελέσματα.
Η μόνη λεπτομέρεια που μας είπε ο κ. υπουργός, είναι πως τα κονδύλια για τις άγονες γραμμές, αυξήθηκαν από 90 σε 150 εκατομμύρια, χωρίς να διευκρινίσει πώς αυτά θα διατεθούν. Ας είναι. Κάποιο νέο δελτίο τύπου της κυρίας Καλογήρου θα μας ενημερώσει, ελπίζουμε πριν τελειώσει το μόλις άρχισε την διαδρομή του 2020.
Κατά τα άλλα, τα πάντα παραμένουν θολά στο νησί. Αποσυμφόρηση δεν γίνεται, γιατί με την προηγούμενη ρητορική της η Ν.Δ. έχει ξεσηκώσει κάποιους πληθυσμούς της ενδοχώρας, να απαγορεύουν την εγκατάσταση στα «εδάφη» τους, προσφύγων ή μεταναστών, ρητορική, που συνεχίζει ο κ. Μουτζούρης, που συνεχώς διακηρύσσει τον φόβο του για εξισλαμισμό του νησιωτικού πληθυσμού και αλλοίωση της εθνικής του ταυτότητας. Κι εγώ που νόμιζα πως οι «μορφωμένοι» άνθρωποι , όσο κι αν έχουν συντηρητικοποιηθεί, δεν δίνουν βάση σ’ αυτές τις «ψεκασμένες» και εθνικά ύποπτες αθλιότητες.
Και ο χορός καλά κρατεί. Οι εσωτερικές αντιθέσεις της δεξιάς που έχει κατακυριεύσει την Λέσβο, δημοσιοποιούνται, οι δύο δήμαρχοι του νησιού αλληλοπολεμούνται, ο περιφερειάρχης συμπλέει με τους ανεγκέφαλους ακροδεξιούς, ( ο κρητικός εθνοήρωας, δεν κολύμπησε τελικά),ο στρατηγός-υφυπουργός δεν δημοσιοποιεί τους σχεδιασμούς τους για την δημιουργία των σχεδιαζομένων στρατοπέδων συγκέντρωσης, ίσως γιατί δεν βρίσκει στρατιώτες υποχρεωμένους να εφαρμόζουν τις διαταγές του, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής , ο κ. Κουμουτσάκος εννοώ ψάχνει για δουλειά, οι έμποροι που έχουν στήσει επιχειρήσεις έξω από τη Μόρια και τα ΚΥΤ των άλλων νησιών θησαυρίζουν , και οι δυο δεσποτάδες του νησιού με όλη τους την ακολουθία, που δίνουν το παρόν σε κάθε πανηγυρική εκδήλωση, περιορίζονται ευχόμενοι «υπέρ ευκρασίας αέρος, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών» , όταν τα πάντα καταρρέουν κάτω από τα πόδια τους και οι πεινασμένοι, οι κυνηγημένοι, οι φυλακισμένοι και οι νεκροί από τις βολές των ισχυρών και ευλαβών συνάμα, αυξάνονται τρομακτικά. Που εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο, με τις ελπίδες και τα όνειρά τους. Χωρίς ποτέ να περάσει από το μυαλό, των υμνούντων τον ένα και μοναδικό θεό, πως ο Χριστός ήταν ένας πρόσφυγας.