Δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Εμπρός ‑ Πίσω ολοταχώς...
Γράφει η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΤΣΙΓΚΡΑ, υποψήφια Διδακτόρισσα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 30/1/2024
Η στιγμή αυτή δίχως υπερβολές και περιστροφές είναι απ’ τις πλέον κομβικές κι εξαιρετικά κρίσιμες για τον χαρακτήρα της ΔΗΜΟΣΙΑΣ τριτοβάθμιας εκπαίδευσης!! Ενός αγαθού που βάλλεται όσο ποτέ άλλοτε, κατακτήθηκε με την απώλεια ζωών νέων ανθρώπων (Πολυτεχνείο), χάρη στις εξεγέρσεις και τις πορείες οι οποίες αποτελούν ένδειξη δυναμισμούκαιτόλμης του φοιτητικού κινήματος!!
Η ΔΑΠ ΝΔΦΚ(προφανώς ενοχλημένη και άνευ επιχειρημάτων) ωρύεται για τις καταλήψεις, επειδή χάνουν την εξεταστική του χειμερινού εξαμήνου (φημίζονται άλλωστε για την επιμέλειά τους), μένειόμως απαθήςστηνσυνταγματική παραβίαση/καταστρατήγηση του άρθρου 16(!).Η Ελλάδα κάποτε ακροβατούσε και τώρα παραπαίει. Πώς φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο;
Απ’ την νοοτροπία των Ελλήνων γονιώνπου δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι τα παιδιά τους έχουν άλλα όνειρα από εκείνους, διαφορετική κλίση, ότι οι σπουδές είναι αδιάφορες στην συντριπτική πλειοψηφία για εκείνα, πόσο μάλλον να ακολουθήσουν το δικό τους επάγγελμα και να συνεχίσουν την στρωμένη δουλειά με την πελατεία που αποκτήθηκε.Πάντοτε με τις εξαιρέσεις (που ενδέχεται) υπάρχουν.
Σ’ αυτόν τον ΑΓΩΝΑ, οι νησιωτικές κι ηπειρωτικές κοινωνίες, στις οποίες μετιμή και αξίωσηεδρεύουν τμήματα και σχολές πανεπιστημιακού επιπέδου στα νησιά και τις πόλεις τους να σταθούν έμπρακταστο πλευρό της ακαδημαϊκής κοινότητας!! Τα Πανεπιστήμια τούς προσφέρουν εκτός της εργασίας (υπάλληλοι σε διοικητικές θέσεις, στις λέσχεςσίτισης, στις βιβλιοθήκες), οικονομικά κίνητρα καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου (ενοικίαση σπιτιών, ενίσχυση τοπικών επιχειρήσεων ποικίλου ενδιαφέροντος, αναψυχής, ευχαρίστησης,μίσθωση ξενοδοχείων μέσω του πανεπιστημίου που λειτουργούν ως εστίες), την δυνατότητα να σπουδάσουν, χωρίς να επιβαρύνονται.
Να διδαχθούν από ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ μεβαρύ φορτίο κι ουσιώδες ερευνητικό έργο το οποίο αντανακλά άμεσα στους τόπους τους.Ένα προνόμιο το οποίο στερούνται αρκετοί συνάνθρωποί μας. Να αγωνιστούμε λοιπόν, ώστε να μην φτάσει να ακουστεί στο εγγύς μέλλονη φράση ‘’δεν έχω χρήματα να σπουδάσω το παιδί μου,’’ διότι οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μας λένε ‘’ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις.’’
Οφείλουμε να διαφυλάξουμε, να προασπίσουμε και να υπερασπιστούμε την επιστημονική γνώση στην λαίλαπα της ιδιωτικοποίησής της!