Πηγαίνοντας με το ποδήλατο για το ελαιόκτημα σήμερα το μεσημέρι - χαρά θεού που λέτε, με πλευρίζει άξαφνα λίγο έξω απ την Αρίσβη, ένα πιτσιρίκι κι αυτό ποδηλατώντας.

«Δάσκαλε, βρήκαμε όνομα» μου λέει, φωναχτά με χαμόγελο. Και συνεχίζει. «Η συμμαθήτριά σου, η γιαγιά μου - κατάκοιτη, αυτή μου διαβάζει συγκινημένη όλα τα αρχαία της Λέσβου που της βρίσκω στο ίντερνετ. Τώρα που σε είδε να περνάς απ το παράθυρο, μ έστειλε να σου το πω. ‘Δήμο Λυρικής Λέσβου’ μου είπε να σας πω. Αυτό το όνομα βρήκαμε παρέα οι δυο μας».
Τρελάθηκα, ρε παιδιά, παραλίγο να χάσω το τιμόνι κι ο Τσικνιάς είχε νερό...
«Τίνος είσαι συ» το ρωτώ, «και ποια ειν’ η γιαγιά σου;»...
Είχε όμως ήδη κάνει στροφή κι εξαφανίστηκε το πιτσιρίκι φωνάζοντας ρυθμικά «Λυ-ρι-κής, Λυ-ρι-κής, Λυ-ρι-κής».

Τι να κάνω τώρα; Δεν οφείλω να τιμήσω το γεγονός; Και όντως, μόλις ήρθε στα ίσα το τιμόνι, θυμήθηκα που λέτε πόσο βάσιμη είναι η σκέψη των δύο φίλων μας. Κι είναι ν’ απορείς πως δεν το σκεφτήκαμε τόσες μέρες που ψάχνουμε τόσοι πολλοί και με τόση λαχτάρα, για ένα όνομα αντάξιο της πανάρχαιας ιστορίας μας.
Έχουμε λοιπόν κ λέμε: Τέρπανδρος Αντισσαίος - Αρίων Μηθυμναίος - Σαπφώ Ερεσία - Αλκαίος Μυτιληναίοςεξόριστος ικέτης στο Ιερό του Μέσσου στην Πύρρα, ΑΥΤΟΙ ΟΛΟΙ τους, είναι οι Μεγάλοι Λυρικοί Ποιητές της Λέσβου μας. Οι παγκοσμίως θαυμαστοί.

Μόλις τώρα, βρήκα στο διαδίκτυο και μια ωραία φωτογραφία με τη λύρα της Αρχαίας Λέσβου. Έκπληκτος είδα ότι είναι Αρισβαίος, συγχωριανός της άγνωστης γιαγιάς, ο τεχνίτης.

Τα μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας όλα αυτά, τα ωραία- λυρικά, τα σημερινά...
Τι να λέμε τώρα. Υγεία κι Ελπίδα, ρε παιδιά, να τραγουδάμε γιατί χανόμαστε. Κάτι ελπιδοφόρο μοιάζει να γεννιέται στην Λέσβο μας...

Το κείμενο του Μπάμπη Νέμτσα δημοσιεύθηκε χθες στην προσωπική του δημόσια σελίδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης