Ο θάνατος του εμποράκου
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΛΑΔΙΤΗΣ*
Δημοσίευση 13/5/2023
Όχι, δεν έχω σκοπό να καταπιαστώ με το αριστούργημα του Άρθουρ Μίλερ. Όμως δεν γίνεται να μη με αφορά ο '' θάνατος '' ενός άλλου εμποράκου. Αυτουνού που μένει δυο ή τρία στενά παρακάτω, του διπλανού μου, του απέναντί μου , τελικά του γιού μου.
Κάντε μια βόλτα στην αγορά, ιδιαίτερα της Επάνω Σκάλας, και θα καταλάβετε τι λέω. Κάντε μια βόλτα στη προκυμαία και θα δείτε τον '' θάνατο '' να γυροφέρνει κι' αυτά τα λίγα μαγαζιά που έχουν καταφέρει να μείνουν, για την ώρα, ανοιχτά.
Δυστυχώς , όμως, το φαινόμενο αυτό δεν είναι προνόμιο της δικιάς μας πόλης.
Αν βρεθείτε στην Αθήνα, κάντε μια βόλτα στην, κάποτε, σφύζουσα αγορά της. Αιόλου, Αθηνάς, Αγ. Μάρκου, γύρω από το Μοναστηράκι, και όπου αλλού. Όχι, όμως, βράδυ, δεν θα το αξίζατε κάτι τέτοιο...
Οι αιτίες του θανάτου του Γουίλι 'Ολμαν, του εμποράκου του 'Αρθουρ Μίλερ και του θανάτου του μπακάλη της γειτονιάς μου, του κρεοπώλη του παρακάτω δρόμου, του εστιάτορα της πλατείας, και σε λίγο καιρό, του ταξιτζή μου είναι ίδιες.Η βάναυση - βάρβαρη λειτουργία του καπιταλισμού.
Αυτές τις μέρες, εκλογές βλέπετε, όλοι τους, ιδιαίτερα η '' Αγία Τριάδα '', σκίζουν τα ιμάτιά τους για τους εμποράκους. Άν η '' μεσαία τάξη '' ήταν ρήμα, θα το είχαν κλίνει πολλαπλώς σε όλα τα πρόσωπα και σε όλους τους χρόνους.Τάζουν, τάζουν και τι δεν τάζουν. Και ίσως να είναι από τις ελάχιστες φορές που θα ήθελαν να είναι συνεπείς στα ταξίματα τους.Όμως...
Βλέπετε, οι '' κυρ Παντελήδες '', - αξέχαστε Πάνο - , ένα μείγμα συντηρητικών συμπεριφορών και πατριωτικού φρονήματος - ιδιαίτερα όταν ήταν να πολεμήσουν άλλοι -, με δική τους ταυτότητα, δικούς τους αξιακούς κώδικες, τρόπους ζωής και πολιτισμικές παραμέτρους, ήταν η ραχοκοκαλιά του συστήματος. Θα ' θελαν , λοιπόν, τόσο πολύ να τους εξυπηρετήσουν.Όμως...
Όμως, από όσα συμβαίνουν γύρω μας τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Δεν είναι τυχαίο που κλείνουν συνέχεια τα μικρά, μεσαία αλλά και τα μεγαλύτερα μπακάλικα, που τα τελευταία χρόνια έχουν μείνει λιγότερα από τα μισά κρεοπωλεία και την ίδια στιγμή μεγεθύνονται οι αλυσίδες super market.
Δεν είναι τυχαίο που εκπλειστηριάζονται συνεχώς ακίνητα και εκεί που υπήρχαν μικροί ή και μεσαίοι ιδιοκτήτες ακινήτων ξεφυτρώνουν εταιρείες R.B.and B.
Δεν είναι τυχαίο που ΕΝΦΙΑ και λοιποί φόροι ξετινάζουν τους ιδιοκτήτες με τελικό στόχο να ξεπουλήσουν τα ακίνητά τους, και καμμιά φορά, και σε δελεαστικές τιμές.
Δεν είναι τυχαίο που η uber κάνει δυναμικά την εμφάνισή της όπου υπάρχει οικονομικό ενδιαφέρον ( και βέβαια αντιμετωπίζεται ακόμα πιο δυναμικά από τους ταξιτζήδες...).
Δεν είναι τυχαίο που δικηγορικές εταιρείες, και όχι απλά συνεργαζόμενα γραφεία, κάνουν την εμφάνισή τους, με ότι να σημαίνει αυτό για τον δικηγορικό κλάδο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους γιατρούς και με τους μεγαλοκλινικάρχες.
Δεν είναι τυχαίο που όπου εμφανίζονται τα Mall και τα υπέρ- πολυκαταστήματα κλείνουν σωρηδόν τα κάθε λογής εμπορικά και συρρικνώνονται οι τοπικές αγορές.
Όλα τα παραπάνω - ενδεικτικά - αλλά και πολλά άλλα, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών και πρακτικών που στέλνουν στον καιάδα την, κάποτε , προνομιούχα μεσαία τάξη και αντίστοιχα, τα εισοδήματα της στις τσέπες των μεγάλο-μεγάλων που τους αντικαθιστούν
''Η αυξανόμενη συγκέντρωση των κεφαλαίων ( που συνοδεύεται ταυτόχρονα, σε μικρότερο όμως βαθμό, από αυξανόμενο αριθμό κεφαλαιοκρατών) αποτελεί έναν από τους όρους της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής και συσσώρευσης καθώς και ένα από τα αποτελέσματα που δημιουργεί η ίδια.'' ( Κ. Μαρξ, '' Το κεφάλαιο'' τόμος 3 σελίδα,277).
Και ύστερα από τα παραπάνω, τι;
Ίσως ακουστεί λίγο οξύμωρο, ίσως λίγο παρατραβηγμένο, όμως τελικά σήμερα είναι η μόνη λύση. Όλοι αυτοί που κάποτε ανήκαν στη '' μεσαία τάξη '' , ονειρεύονταν να γίνουν '' ανωτέρα τάξη ''- ίσως να πίστευαν ότι ήταν κιόλας - και σήμερα είτε έχουν γίνει , είτε βαδίζουν ολοταχώς να γίνουν ΄'' κατωτέρα τάξη '',κοινώς να προλεταριοποιηθούν, θα πρέπει να στηρίξουν αυτούς που πολεμούν τις πολιτικές και τις πρακτικές που τους οδηγούν και ήδη τους έχουν οδηγήσει στη καταστροφή.
Δηλαδή, να στηρίξουν με τη ψήφο τους το Κ.Κ.Ε.