Σε ένα πόνημα Αντιστρατήγου ε.α που εξέδωσε το ΓΕΕΘΑ το 2015 με το στομφώδη τίτλο «Στρατιωτικό ήθος και Ηγεσία» αναγράφεται πως «ο Διοικητής είναι υπεύθυνος δια παν ό,τι πράττει ή παραλείπει να πράξει η Μονάς την οποία διοικεί». Το απόσπασμα προέρχεται από το άρθρο 18 του Στρατιωτικού Κανονισμού ΣΚ 20-2 του 1980.

Όλοι όσοι κατά καιρούς ασκήσαμε Διοίκηση οποιουδήποτε κλιμακίου γίναμε μάρτυρες της παραπάνω ρήσης κάθε φορά που ένας προϊστάμενος ήθελε να επιπλήξει για οποιαδήποτε μικρή η μεγαλύτερη παρατυπία, αναποδιά, παράλειψη ή και σοβαρότερο περιστατικό που συνέβη σε Μονάδα του Στρατού.

Γαλουχηθήκαμε πολύ περισσότερο με το αίσθημα της ευθύνης και τις ενοχές πως πραγματικά είμασταν υπεύθυνοι όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, ακόμα κι αν αυτό το κάτι ήταν μια ενέργεια προσωπικού χαρακτήρα, αν για παράδειγμα ένας υφιστάμενος μας είχε υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα, μια και θα μπορούσαμε να τον νουθετήσουμε νωρίτερα και να το προλάβουμε πριν να συμβεί.

Το 2017 ο ΣΚ 20-2 αναθεωρήθηκε και πλέον εκσυγχρονίστηκε και εκμοντερνίστηκε και το παραπάνω άρθρο αντικαταστάθηκε με νέο που λέει τα πράγματα λιγάκι πιο συγκεχυμένα, ωστόσο στη συνείδηση όλων των στρατιωτικών η παραπάνω φράση δεν άλλαξε ποτέ.Στις 27 Ιουλίου η Νέα Αγχίαλος σείστηκε συθέμελα από τις εκρήξεις πυρομαχικών στο Στρατόπεδο, με άγνωστες απώλειες στρατιωτικού υλικού αλλά σίγουρα πολλαπλάσιες καταγεγραμμένες ζημιές σε περιουσίες πολιτών.

Πριν λίγες μέρες αποκαλύφθηκε πως στο Στεφανοβίκειο αριθμός επιχειρησιακών ελικοπτέρων πλημμύρισαν χωρίς να γίνουν γνωστές οι ζημιές. Για τη διαρροή των φωτογραφιών του δευτέρου περιστατικού στον Τύπο ο Εισαγγελέας του Στρατοδικείου διεξάγει έρευνα για την αναζήτηση των στρατιωτικών που τις έβγαλαν.

Οι υπαίτιοι δεν θα διωχθούν για την αποκάλυψη των ελικοπτέρων και των τύπων τους, ούτε για τη διάταξη της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού. Αυτές είναι πληροφορίες που μπορεί να βρει κάποιος με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο ενώ υπάρχουν αναρτημένες και στην επίσημη ιστοσελίδα του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Η δίωξη διατάχθηκε με την κατηγορία της υπονόμευσης του φρονήματος των Ενόπλων Δυνάμεων και της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το στράτευμα.

Οι κατά τόπους Διοικητές είτε απαλλάχτηκαν των καθηκόντων τους είτε αντιμετωπίζουν σοβαρές πειθαρχικές διώξεις.Ο Α/ΓΓΕΘΑ γνωστός και σατυρικά ως στόχος 519C (λόγω της υπόθεσης υποκλοπών), σιώπησε όταν πληροφορήθηκε πως είναι στόχος της ΕΥΠ, μουγκάθηκε όταν ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας μετά την έκρηξη πήγε στο Στρατόπεδο με τις κάμερες και αποκάλυψε πλήθος από απόρρητες πληροφορίες και έχασε τη λαλιά του όταν είδε τα ελικόπτερα Απάτσι να κολυμπάνε στο νερό.

Ο Διοικητής του Στρατεύματος υπεύθυνος για τις πράξεις και παραλείψεις του, γνωρίζει μονάχα να ζητά ευθύνες αλλά δεν έχει πιθανόν συναίσθηση των δικών του και έχει ίσως απωλέσει τη μνήμη του σχετικά με τα όσα του μάθαιναν στην Σχολή Ευελπίδων πολύ πολύ παλιά.

Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως κάποιες φωτογραφίες υπονομεύουν το φρόνημα των Ε.Δ. και την εμπιστοσύνη των πολιτών περισσότερο από την εικόνα ενός παρακολουθούμενου Α/ΓΕΕΘΑ, ενός Στρατοπέδου που τινάζεται στον αέρα, ενός Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας που δεν γνωρίζει τους βασικούς κανόνες ασφαλείας πληροφοριών;

Όλα τα προηγούμενα περιστατικά δεν είχαν ανθρώπινες απώλειες και για αυτό ίσως και να έγιναν περισσότερο ανεκτά. Κι ύστερα ήρθαν και οι ανθρώπινες απώλειες στη Λιβύη συνοδευόμενες από πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων. Ποιος σχεδίασε το ταξίδι; Ήξεραν οι συμμετέχοντες που πήγαιναν και τι θα έκαναν; Τηρήθηκαν στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας με οχήματα και επικοινωνίες μπρος και πίσω από το λεωφορείο που κινούνταν σε εμπόλεμες περιοχές; Αληθεύουν οι καταγγελίες για παράξενη συμπεριφορά των οχημάτων που προκάλεσαν το τροχαίο; Ήταν τελικά μόνο τροχαίο και μια άσχημη στιγμή; Γιατί αρχικά το ΓΕΕΘΑ μιλούσε για ελαφρά τραυματίες; Κινούνται στρατιωτικοί σε ξένη, εμπόλεμη χώρα χωρίς επίβλεψη, χωρίς παρακολούθηση από κάποιο κέντρο επιχειρήσεων, χωρίς εξασφαλισμένες επικοινωνίες;

Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα θα τα απαντήσει ποτέ ο Α/ΓΕΕΘΑ τουλάχιστον στους συγγενείς των θυμάτων ή θα συνεχίσει να σιωπά; Αρκεί η πρότασή του και η προαγωγή τους σε Υποναυάρχους και Υποπτεράρχους για να αλαφρύνει τον πόνο και να απαντήσει στα ερωτήματα; Στις πόσες παραλείψεις αρχίζει ένας Ανώτατος Αξιωματικός να αισθάνεται το έλλειμα στρατιωτικού ήθους την αποτυχία της Ηγεσίας του και έχει το εναπομείναν ελάχιστο σθένος να διαφυλάξει το φρόνημα του Στρατεύματος να προφυλάξει την εικόνα του και να αποχωρήσει οικειοθελώς;

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες συνεχόμενων περιστατικών όπου πλέον η Ηγεσία του Ελληνικού Στρατιού παύει να λειτουργεί με τις παραδοσιακές στρατιωτικές Αρχές και αποκτά κακής μορφής πολιτικές «αρετές». Πριν 10 χρόνια Α/ΓΓΕΘΑ με το προσωνύμιο «Ντουντούκας» εξαργύρωνε την πολιτική του υποταγή με θέσεις και οφίκια αξιοζήλευτα. Το 2018 δυο στρατιωτικοί συνελήφθησαν από Τούρκους στα σύνορα και κρατήθηκαν σε φυλακές για μήνες.

Ο τότε Σωματάρχης αμείφθηκε με την προαγωγή του σε Αρχηγό του ΓΕΣ και τώρα κινείται πλησίον της Κουμουνδούρου και κατά καιρούς κρίνει τους Ανωτάτους της αντίπαλης παρατάξεως. Ο τότε Α/ΓΕΣ, μετέπειτα Υφυπουργός και Υπουργός Εθνικής Άμυνας είναι σήμερα υποψήφιος Περιφερειάρχης μας, και ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ συνοδεύει τον κ. Κασελάκη και δηλώνει ευτυχισμένος στη Μακρόνησο.

Οι εν ενεργεία στρατιωτικοί γνωρίζουν και δεν τρώνε κουτόχορτο, πως για να γίνεις μέρος της Ηγεσίας πρέπει να πάψεις να είσαι στρατιωτικός και να γίνεις πολιτικός. Το γνωρίζουν και σιωπούν υπό το φόβο των πιθανών κυρώσεων (αποστρατείες, μεταθέσεις, και οικονομικές απώλειες που αυτές συνεπάγονται).

Οι εν αποστρατεία ισορροπούν στην ανάγκη να πουν την αλήθεια και στην ηθική υποχρέωση, που τους έχουν για πολλά χρόνια φυτέψει στο μυαλό, να μη λένε τις ασχήμιες του Στρατεύματος για να μη το πλήξουν και δώσουν όπλα στους απέναντι. Δυστυχώς οι απέναντι δεν κοιμούνται όρθιοι και μας έχουν συνεχώς πρωτοσέλιδα. Όχι βέβαια πως κι εκείνοι είναι καλύτεροι από εμάς, αλλά σίγουρα γνωρίζουν πολύ καλύτερα να σιωπούν και να κρύβουν τις ασχήμιες τους κάτω από τα βαριά οθωμανικά χαλιά τους.

Είναι κακό οι στρατιωτικοί να ασχολούνται με την πολιτική μετά την αποστρατεία τους; Φυσικά και δεν είναι, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα επαγγέλματα. Είναι όμως ανήθικο, κατακριτέο και λυπηρό, για λειτουργούς όπως οι δικαστικοί και οι στρατιωτικοί να γίνονται πολιτικοί ενώ ακόμα εξασκούν το λειτούργημά τους και μάλιστα να το χρησιμοποιούν για χάρη της μελλοντικής τους πολιτικής μετεξέλιξης.

Λυπάμαι που θα το πω χωρίς αιδώ αλλά το πιστεύω ακράδαντα πως τα κόκκαλα του Πλαστήρα που απεβίωσε πάνω σε ένα μεταλλικό στρατιωτικό κρεβάτι θα τρίζουν στη θέα από τις μεζονέτες του Παπάγου και των ανερυθρίαστων Ανωτάτων ενοίκων τους. Αυτών που απώλεσαν το στρατιωτικό ήθος και την «τσίπα» που τους δίδαξαν και τα αντικατέστησαν από πολιτικά «τομάρια».