ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Αλλιώς ζωγραφίζει ο φυλακισμένος, αλλιώς ο ελεύθερος»
Χρώματα, εξπρεσιονισμός, μια έκθεση στο Παρίσι που περίμενε το τέλος του λοκντάουν και μαθήματα στο «Artοποιώ» από τη Μαρία Γιαννίκου
Γράφει η ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ Δημοσίευση 13/6/2021
Αυτή η ζωγράφος μαγεύεται από τα χρώματα και τα ταξίδια. Έχει μια μοναδική δεξιότητα, σίγουρα το λένε και ταλέντο, να σε ταξιδεύει με τον καμβά της. Είναι η Μαρία Γιαννίκου που έχει εκθέσει στη Λέσβο, στην Αθήνα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πριν από λίγες ημέρες συμμετείχε στην πρώτη της… διαδικτυακή έκθεση. Σήμερα η Μαρία Γιαννίκου διδάσκει ζωγραφική στον πολυχώρο πολιτισμού «Artοποιώ» στα Κεραμιά.
Διαδικτυακή έκθεση λοιπόν. Για γέλια ή για κλάματα; Εκείνη χαμογελά γιατί συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το λοκντάουν που συνάμα σήμανε ένας χρόνος μακριά από το «ψωμί» της. Αλλά ας τα πιάσουμε ένα προς ένα. Στη γκαλερί που συνήθιζε να εκθέτει στο Κολωνάκι, την Genesis είχαν γενέθλια 11 ετών. Προφανώς δεν μπόρεσαν να τα γιορτάσουν όπως ξέρουν οι καλλιτέχνες. Αλλά δεν έχασαν τη γιορτή, και ευτυχώς για κείνη και ακόμα 53 συναδέλφους της, που τους δόθηκε το έναυσμα να δημιουργήσουν εν μέσω λοκντάουν. Είναι η έκθεση «ο μυστικός μας κήπος» και η ίδια συμμετέχει με το έργο της «Πλατεία μέσα στο όνειρο». Κι όπως μας λέει, είναι: «Η πλατεία της φαντασίας, της παιδικής ηλικίας, της δεδομένης κατάστασης που ριζώνει μέσα μου. Εικονογραφώντας το δικό μου άγραφο παραμύθι και παραδίδοντας το μυστήριο του παράξενου κόσμου.»…
Η Μαρία Γιαννίκου γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, ζωγράφιζε από μικρή και από το δημοτικό ακόμα ήξερε τι θέλει να γίνει. Ζωγράφος, τι άλλο; Στόχος λοιπόν που εκπλήρωσε βήμα- βήμα. Κατάφερε να πετύχει και να ολοκληρώσει τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, στο εργαστήριο του Α. Θεοφυλακτόπουλου. Μετά δεν σταμάτησε να διαβάζει, αλλά και να ψάχνει. Έδωσε ξανά εξετάσεις και ολοκλήρωσε τις σπουδές της και στην χαρακτική της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα, στο εργαστήριο του Γ. Μήλιου. Ήθελε πάντα να ταιριάξει τη ζωγραφική με τη χαρακτική. Από το 1996 συμμετέχει σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις.
Εδώ και έναν χρόνο αναβάλλεται η έκθεσή της με θέμα τις πόλεις της φαντασίας, στο Παρίσι. Μια έκθεση που προετοίμαζε δύο χρόνια και μπήκε σε καραντίνα. Εκείνη όμως περιμένει να ανοίξει και να «εκτεθεί» η ίδια σε όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Γιατί δεν κάνει κάτι διακοσμητικό ή όμορφο, όπως μας λέει, έχει μια πρόταση κάθε φορά με τα έργα της προς το κοινό. Κι αυτή η έκθεση είναι ένα ταξίδι στο όνειρο, στην παιδική ηλικία, στη φαντασία. Μια πρόταση απεγκλωβισμού από τον συνεχή εγκλεισμό του λοκντάουν.
Δεν ανέβαλε ωστόσο τη ζωγραφική. Βρίσκεται συνεχώς στο εργαστήριό της δίπλα στη θάλασσα και δουλεύει συνεχώς, μαζί με τον εξπρεσιονισμό που έχουν τα έργα της, την προβολή των αντιθέτων, των λογικών και των παράλογων, αυτών που δεν σε κάνουν να βλέπεις, αλλά να νιώθεις. Αλλά παρατηρεί κάτι συγκλονιστικό: «Αλλιώς ζωγραφίζει ο φυλακισμένος, αλλιώς ο ελεύθερος» και μας το λέει, ενθυμούμενη έργα του Βαν Γκογκ που ήταν έγκλειστος σε ίδρυμα, «όμως μέσα του είχε μείνει κάτι από το φως του έξω κόσμου».
Το χειρότερο που της στέρησε το λοκντάουν, δεν είναι η μη συμμετοχή σε εκθέσεις, αλλά το «ψωμί της»: «Το μουσείο, μια έκθεση, ο κόσμος, είναι το ίδιο μου το φαϊ». Είναι όμως σε εγρήγορση και προβληματίζεται αδιάκοπα: «Δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να μιλήσουμε, να μην μπορούμε να δούμε. Μόνο η τέχνη θα μας κάνει να επικοινωνήσουμε».
Επισκεφτείτε διαδικτυακά την έκθεσή της: http://www.gallerygenesisathens.com/
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην «Πλατεία»